zonder titel
de wereld was een muil vol kwijl ik stond met mijn mondje openik zag geen sukkels, geen genieënik zag alleen maar knieën
mama's hand was mijn houvast en ik keek en zag hoe eng het wasnooit zal ik vergeten hoe dat wasmaar ik leerde teveel en ik vergat
kennis maakt blind, als ik mezelf neerbuigend in de ogen kijkdan loop ik vol
ik ijlen mama?de soep kwijlt over haar gebeenteik deins terug en recht mijn rug
als een man van de wereld dool ik verderhet kraakt onder mijn bange voeten