Autisme in onrust.
Geen houvast vinden in iets, verdwalen in alles en niets.
Medicatie maakt lichaam moe, maar hoofdje nog niet aan rusten toe.
Die kamer met muren heel erg vaag, heb ik niet zo graag. Hoeken verdwijnen, geen randen die een deur omlijnen.
Ook mijn brein haar favoriet, is het vinden van de uitweg niet, in het bos der wirwar bomen, waar al het licht is ontnomen.
Greep willen krijgen op de realiteit, het blijft een moeilijk feit, want hoe doe je dit?
Is een vraag waar ik nog steeds mee zit ...