Huub Lefebvre

Gebruikersnaam Huub Lefebvre

Teksten

Kamer A04

Hoe wij kijken, lachen en neerslaan In stilte Een kaars wiegt mee met onze gedachten Bij ieder oogcontact zo schuchter Zo nakend is onze unificatie   Hoe wij verzonken kuieren en verenigen Wandelen naar wandel-weg Drie vlinders zullen blijven waar wij leren vliegen Wij ontkleden de ziel, zij ontpoppen Samen vormen wij een homogene cocon   Kamer A04 Waar wij versmelten wat niet te versmelten valt       (15/03/2017, over 08/03/2017)  

Huub Lefebvre
0 0

48

Hoe ik hunker naar samen thuis komen in elkaar   Samen stommelen en giechelen in het zwart van de nacht kijken en weten, voelen lachen om niet te lachen kijken, kussen en weten   Niet enkel passie, hartstocht in ons zwarte alter ego elkaar uitdagen, onze lichamen meten samen zweten, krabben en vallen in onszelf exploreren, verruimen en weten   Weten dit, wij, ons samen.     - 1/11/2016 -

Huub Lefebvre
0 0

38

Een wilde storm is de dood   Aan de kust de mens als homogene individualiteit zandkorrels   Golven komen, nemen, gaan niet simultaan noch chronologisch   Steeds effectief is de dood

Huub Lefebvre
0 0

39 (Naamloos)

Langzaam maar secuur de geur van bloed   Sierlijk komen ze hel rode scriptie uit een donker rode vulpen   Jouw naam zorgvuldig neergepend doordrongen van mijn inktpatroon  

Huub Lefebvre
7 0

40

Destructief voor ons  wil ik verbrijzelen, verbrokkelen, slaan aan diggelen slaan en in die scherven stampen   Mijn hand op de transparantie tussen ons innerlijk smachtende bebloede pure lichamen in het glas   Voelbare gewapendheid gefrustreerd, eenzaam en doortrapt neergezakt, rug tegen de kwelgeest en dan kijk jij naar mij?  

Huub Lefebvre
0 0

42

Pluk me ruk me trek me verkracht me eet me sla me haat me verneder me   Maar laat me - alsjeblieft -  niet alleen

Huub Lefebvre
0 0

41

Ik verga tot jouw stofjij drinkt die angst   samen verliezen is winnen geen kinderen geen eer   panische angst voor eenzaamheid gezaaid door realisme   Ik wil thuiskomen in affectie jij herkent geen mij samen ontkenning ontkennen geen eendracht geen inzicht vrees voor verlies van wij kom en ga   Wat wil je dat ik Zouden wij   Droog je tranen en kus me Nu

Huub Lefebvre
0 0

Oxidationeel

Je bent er maar niet meer   Je bent er als dat restje cola dat vertroebelde grondje in mijn gedeukte blikje   Ik zie je langs de straat en in het station furieus wordt je van voet tot voet geschopt alsof iedereen doelbewust de oxidatie van het blikje wil tegengaan   maar nooit kom ik het juiste blikje tegen want de inhoud blijkt een variabele   Je bent er maar ik vind je niet   Jij blijft voor altijd het bodempje van mijn hart  

Huub Lefebvre
0 0

Opleiding

Publicaties

Prijzen