Je bent er
maar niet meer
Je bent er
als dat restje cola
dat vertroebelde grondje
in mijn gedeukte blikje
Ik zie je langs de straat
en in het station
furieus wordt je van voet tot voet geschopt
alsof iedereen doelbewust de oxidatie van
het blikje wil tegengaan
maar nooit kom ik het juiste blikje tegen
want de inhoud blijkt een variabele
Je bent er
maar ik vind je niet
Jij blijft voor altijd het bodempje
van mijn hart