Ineke Dijkhuis

Gebruikersnaam Ineke Dijkhuis

Teksten

Het heden

het heden worsteltmet de toekomstworstelt met het verleden het verleden strektzijn armen uitomarm melaat me bij je zijnvergeet me niet de toekomst zegtdenk na over morgenover volgende weekdenk aan later het heden kijktnaar de toekomstkijkt naar het verleden hij schudt zijn hoofden kijkt naar vandaaghij kiest voor het nu

Die ene ster

die ene sterdie straalt in je levenis de sterdie je liefde zal geven die ene sterin de zwarte nachtgeeft je lichten geeft je kracht die ene sterdie schijnt in je levenheeft een naamdie je er zelf aan hebt gegeven

Herfststorm

wolken worden opgejaagdalles wat beweegtwordt geplaagd de storm met zijn getierzwiept alles heen en weermet een duivels plezier het is één en alonrust daarbuitende storm beukttegen de ruitenvan haar gedachten ze kent de kracht van de stormdie soms in haar woedten die alle verworven zielenrustin één vlaag verdwijnen doet ze voelt zich onbehaaglijk metdie herkenbare kracht daarbuitenen kijkt argwanend toedoor haar hopelijkstormbestendige ruiten

Een ode aan de herfst

De herfstzo schilderachtigzo kleurrijken zo prachtig De bomenzowel jong als oudtooien zich met warm oranjeen met glanzend goud Een rapsodiein vlammend rood en zonnegeelals een gedicht, een balladeof een schitterend rondeel Ze staan te dromenoverdag en in de nachtze fluisteren hun geheimenheel stil en heel zacht Hun grote bladeren speleneen zelfverzonnen symfonieen als je doodstil luisterthoor je een lieflijke melodie Hun blaadjes wuiven naar de wind,ze dansen vrolijk in het ronden buitelen spelenderwijsal dwarrelend naar de grond In de Indian Summerstaan ze in hun volle krachten genieten we mateloosvan hun kleurenpracht Het is wondermooivoor jong en voor oudeen droom in oranjein rood, geel en goud De herfstzo schilderachtigzo kleurrijken zo prachtig

Aandacht

jij leeftje eigen levenmet af en toewat aandachtvoor mij ik leefde ookjouw levenmaar dat isnu voorbij ik wasmezelf verlorenergens in devoorbije tijd nu ben ikals herboreneen nieuwe kansop vrijheid ik voel weerdat ik leefnu ik mezelf meeraandacht geef

Regen uit de kraan

Waarom komt de regenniet gewoon uit een kraanen zit de zon niet in een doosjesamen met de maan Waarom kan je de wind nietin een zegelboekje plakken en kan je niet zomaar sterrenuit de hemel pakken Waarom kan je de wolkenniet in een kastje leggenen kan je de storm niet lerenom ‘sorry’ te zeggen Waarom zijn de mensen nooit tevredenen willen ze meer en meer en meerwaarom willen ze daarvoor vechtenen doen ze dat ook telkens weer Waarom kunnen we de oorlog niet dodenen begraven in de grondwaarom laten we het gebeurenen houden zovelen hun mond Pas als er regen komt uit de kraanen de zon in een doosje zit, samen met de maanals de wind in een boekje is geplakten de sterren uit de hemel zijn gepaktals de wolken in een kastje zijn gelegden de storm ‘sorry' heeft gezegd Dan pas laat de mensiedereen in zijn eigen waardedan pas zal er geen oorlogmeer zijn op deze aarde

Verloren

de kale takkenkijken triest naar hun blaadjesdie gevallen zijn

Showtime

pluisjes in de luchtdansen sierlijk met de windwervelende show

Iets

niets is allesalles is nietsiets is allesalles is iets wat is alles?wat is niets?wat is iets? soms wil ik allessoms wil ik nietsdan weer wil ik iets als alles niets iswaarom is danniets soms alles ik hoef niet allesik hoef nietsmaar geef mealsjeblieft iets

Herfstbladeren

dode bladeren vallen stil van de bomenhun taak zit erop

De oude jas

de gerafelde gatenin de oude jasvertellen een verhaal over kapotte dromenen een beschadigd leven te vaak opgelaptmet loze beloften ooit was hij nieuwmooi en geliefd nu giertzijn eenzaamheiddoor de gaten neergesmetenop de voddenhoop zoekt de afgeleefde jaskleumendnaar wat warmtebij de afgedankte truien de versleten broek

Vervlogen tijden

aan de stille grachthet statige herenhuisdromend over toen

Een jaar geleden

ze ligt in het grasmet gesloten ogendromend over die ene dagdie dag was voorbijgevlogen vandaag is het een jaar geledenhet was op een maandagdat ze hem voor het eerstzomaar in de trein zag ze zag hem en bleef kijkende bliksem sloeg inhij keek ook naar haardat was het begin ze stapten allebei uitop het volgende perronze liepen samennaar het eind van het station de dag was net begonnenze pakten elkaars hander bestond geen tijden geen afstand ze brachten de dag samen doorhadden alleen oog voor elkaarze praatten en praattenhun uren waren kostbaar het werd avondze keken op de klokze moesten afscheid nemenhun laatste trein vertrok sinds die dag hebben ze contactooit zullen ze elkaar weer zienvan haar ouders moest ze wachtenvolgend jaar wordt ze achttien

Net als gisteren

de kast staat tegen de muurtafel, stoel en bedstaan op hun plaatsnet als gisteren aan een andere muurhangt een schilderijeen paar foto’s op de kastnet als gisteren het eten wordt gebrachtde koffie, de theenet als gisteren vandaag ben jegisteren vergeten stond die tafelgisteren ook daarvraag jehing dat schilderijer gisteren ook al er is gisterengeen eten gebrachtwe hebben niks gehadzeg je gisteren is vergetenmorgen bestaat nog niet je leven speelt zich afin dit uur, in deze minuten je lacht naar meik pak je hand

De lege kapstok

een bijna lege kapstoktwee jassenéén voor de koude andere voor als het warmer isze zijn allebei van haar ooit was de kapstokvol, barstensvolkinderjasjes, mutsensjaals, later tienerjassenjassen van haarvan haar maner kon bijna niets meer bij langzaam verdwenen er jassenkinderen het huis uithaar man overleden toch nog vaak een volle kapstokze kreeg veel bezoek nu is dat minder gewordenhaar familie, vriendinnenoverleden, verhuisdziek, slecht ter been de telefoon wordt haarkapstok zonder jassenvoor zomaar een praatje tot ook dat minder wordt dan besluit ze om haar klachtenen haar problemenaan de kapstok te hangen zo heeft ze toch weereen volle kapstok

Bloemen

Bij de knoestige boom liggen bloemen.