Isolde Tak

Warhoofdstuk 48896A

Mijn ogen tranen nog voor ik ze openkrijg. Ik moet ze ook niet openen. Ik zie toch niet veel door een donderwolk heen. Ik blijf liggen. Geen enkele zenuw in mijn lichaam werkt nu waarschijnlijk. Mijn moeder is dood en daar kan je niets aan veranderen. Het is gek. Hoe kan een deel van iemand nu verder leven zonder zijn oorzaak? Dan denk ik aan het kalfje in de wei. Hij heeft het ook gehaald. Geen mama koe meer om hem te voeden. Hij is er ook nog. Ik wil ook het kalfje zijn. Maar dat gaat niet. Ik ben wel verloren. Mijn moeder stierf en ik keek ernaar. Ik durf mijn ogen niet te openen. Ik durf deze dag niet instappen. Mijn bed niet uitstappen. Niet weer met het verkeerde been… Luidkeels pakt Rilo me bij mijn haar. Hij trekt mijn ogen open en lacht heel diep. “Vandaag RILODAG! We doen alles wat ik leuk vind!” Ik versteen. Ik wil niet met Rilo mee. Niet nu mijn mama me niet kan helpen. Niet meer kan helpen. “Ik ga mezelf broodroosteren ” piep ik tegen Rilo en vlucht naar beneden. Ik wil geen Rilo meer zien. Mijn hand wil de klink nemen om de deur te openen. Maar ik zie het nut er niet van in. “Gewoon openduwen” giechelt Rilo. “Niet veel moeite doen vandaag!” Ik neem mijn voet en plaats die hard tegen de deur. Ik heb geen zin om tegen te spreken, geen zin om deuren te openen, geen zin in vandaag. De bonk klink als een ontploffing in het huis. Ik denk aan mijn hoofd. Mijn hoofd is ook een beetje een huis met ontploffingen. “Kan het wat stiller!” schreeuwt moeder. Ik zie ze als een bol wol voor mijn kattenogen zweven. Ze is er. Ze staat er. Geen dode mama op deze dag. Ik had moeten weten dat ze uit de dood kon ontsnappen. “Goedemorgen?” vraagt moeder me. Ze knijpt een oog toe en kijkt me met een schuin hoofd vragend aan. Ik ga aan tafel zitten. Ik begrijp het niet. Oma is nooit uit de dood teruggekeerd. Ze zit nog altijd vast. Mama kijkt me bezorgd aan en zucht. Ze begrijpt dat het Rilodag is. Mijn mama begrijpt altijd alles. Ik heb geen zin in school. Daar zitten stoute roddelende mensen die je vriendinnen noemt. En stomme kwajongens waar je verliefd op moet worden. Ik hoop dat Rilo niet meegaat. Dat is het enige wat ik nog hoop op deze sombere dag.

Isolde Tak

0 0

Een kopje thee op mijn bureau

Een kopje thee op mijn bureau, Het kraken van de kop mijn pennenzak, mijn leiddraad, mijn haren opgestoken, een cursus, geordend, Mijn bladeren, buiten de grens, de vuilbak mist zijn inhoud, de stoel, uit zijn vorm gezet, mijn hoofd, een warboel zo bepaal ik mijn toekomst

Isolde Tak

0 0

Je ligt daar zo wezenloos

Je ligt daar zo wezenloos, Zo zonder doel Je haren zijn je manen, Je benen je schuilplaats. Zo lig je daar. Ik lees je schuine mondhoek Zo teder rust hij op je tong, ik aai je ogen, streel jouw onbewustzijn Ik jou Zo liggen we daar.

Isolde Tak

0 0

Spinsels

Ik las de letters in mijn hoofd, Twee per twee op mijn oog En gaf ze geschokt door Onder de opperhuid van mijn armen Mijn vingers vormden de pen Die vloog over het blad Schrijver zijn Is gevoelig zinderen

Isolde Tak

0 0

Zweefsels

Zweven is vliegen, tot je vleugels ervan zingen, Vliegen is varen, waar al het water is verdwenen, Varen is drijven, zonder hemelsblauwe roeien, Drijven is rusten, onder milde horizonnen Rusten is genieten, van de vogels in je hoofd, Genieten is leven, op jouw plekje aarde.

Isolde Tak

0 0

Die

Zuigen op gore stokken Meisjes naar de garage lokken De muur met vuile praat behangen Naar een steekpartij verlangen De handtas van een dame stelen Op straat de oudjes vervelen wat doen we er aan Ik heb ze toch nog niet voor mijn eigen deur zien staan

Isolde Tak

0 0

Prooi

Ze lokt me Aan Trekkelijk Ze lijnt Lucht Ik hap naar water Opgesloten Een ijle reis Haar hand op mijn zij Olie Ze neuriet Knetter! Ik word warm Ik… Een laatste zucht Moeder Heeft visjes gebakken

Isolde Tak

0 0

Honds

Er was eens een dier uit dendermond Dat pronkte met zijn mooie kont En overal waar het passeerde, Je zijn achterwerk presenteerde Wel, daarom was het ook een hond, (met een zeer lelijke mond) Maar nu, waar het echt op stond, Hij kakte in het rond En snuiven maar en droppen daar Hij was nog lang niet klaar Met het laten van de perfecte stront Maar: geen enkele die hem aanstond! (te dik, te slap, te lang, te rond) Geen voldeed aan zijn wil, tot hij iets voelde aan zijn bil er viel iets op de grond De drol was lelijk als zijn mond Maar 1 die de hond, wél mooi vond Hij staarde ernaar, heel tevree Hij was echt wel oké! Maar helaas voor de hond, Want die was écht niet gezond

Isolde Tak

0 0

Altijd

Er zit een jongen in mijn hoofd Hij laat de vlinders in mijn handen los Hij pompt het voedsel door mijn aders Hij kleurt mij . Wangen met strawberrysap Hij vult mijn maag met zoete dromen Hij vreet de zuurstof uit mijn longen Hij klopt op de deur van mijn hart Hij wiegt mijn oogleden Hij zit er nog Altijd

Isolde Tak

0 0