Leonard & Marianne
Heb je het gehoordvan Leonard en Marianneze hebben de ‘en’ tussen hun namen gezetover een continent heen
Wat zijn jullie moedig, Leonard en Marianne!Jullie laten een leven achter om opnieuw te beginnenLeonard die lachend de kou onder ogen komt, zonder achterom te kijkenMarianne die dansend hoopt dat ze een thuis voor hem kan zijn
Ze maken zich geen zorgen, die Leonard en Marianne,helemaal geen zorgenZe zijn als een zomerdagJe kan je met de beste wil van de wereld niet voor de geest halendat kou en regen nog bestaan
Des te ijziger kondigen ze zich aan
Hou moed, Leonard en Marianne,tegen de onmoedigen Voorbij de rand van hun hok, netjes afgelijnd met buxus,wankelt de wereld“Zijn de Vlaamse jongens niet goed genoeg misschien?”Hou moed, Marianne, want je weet dat het daar niet om draaitJe had altijd weer voor Leonard gekozenLiefde werd nog nooit geschreven opeen ondergrond van achtergrond
En hou moed Leonard,al zijn de blikken kouder dan de noordenwinddenk aan het licht in de ogen van Marianneen aan zomerdagen vol jasmijn
Met jullie vervloek ik de onmoedigenen hun angst en hun petieterig perfect gazon beplant met haat en de pijn die ze jullie bezorgen
Laat ook mijn omhelzing een zomerdag zijnzo één waarop de glazen gehoffen wordenhoog en blij, zolang het nodig is en nog lang daarnaop jullie,Leonard en Marianne