Heb je het gehoord
van Leonard en Marianne
ze hebben de ‘en’ tussen hun namen gezet
over een continent heen
Wat zijn jullie moedig, Leonard en Marianne!
Jullie laten een leven achter om opnieuw te beginnen
Leonard die lachend de kou onder ogen komt,
zonder achterom te kijken
Marianne die dansend hoopt dat ze een thuis voor hem kan zijn
Ze maken zich geen zorgen, die Leonard en Marianne,
helemaal geen zorgen
Ze zijn als een zomerdag
Je kan je met de beste wil van de wereld niet voor de geest halen
dat kou en regen nog bestaan
Des te ijziger kondigen ze zich aan
Hou moed, Leonard en Marianne,
tegen de onmoedigen
Voorbij de rand van hun hok,
netjes afgelijnd met buxus,
wankelt de wereld
“Zijn de Vlaamse jongens niet goed genoeg misschien?”
Hou moed, Marianne,
want je weet dat het daar niet om draait
Je had altijd weer voor Leonard gekozen
Liefde werd nog nooit geschreven op
een ondergrond van achtergrond
En hou moed Leonard,
al zijn de blikken kouder dan de noordenwind
denk aan het licht in de ogen van Marianne
en aan zomerdagen vol jasmijn
Met jullie vervloek ik de onmoedigen
en hun angst
en hun petieterig perfect gazon beplant met haat
en de pijn die ze jullie bezorgen
Laat ook mijn omhelzing een zomerdag zijn
zo één waarop de glazen gehoffen worden
hoog en blij, zolang het nodig is
en nog lang daarna
op jullie,
Leonard en Marianne