knotwilgen
Onthoofd staan ze daar gerijdarmen hopeloos in de luchtvol levensdrangzwaaiend in de winden elk jaar weeris er die man voor de scheer.Maar moedig geschrankt en scheefblijven ze bakens van water en stille wegentrotseren ze storm en regen,inspireren ze mensentot mijmering over hun toekomst en verleden.
