Onthoofd staan ze daar gerijd
armen hopeloos in de lucht
vol levensdrang
zwaaiend in de wind
en elk jaar weer
is er die man voor de scheer.
Maar moedig geschrankt en scheef
blijven ze bakens van water en stille wegen
trotseren ze storm en regen,
inspireren ze mensen
tot mijmering over hun toekomst en verleden.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.