sacul

Gebruikersnaam sacul

Teksten

het zien

het grijze huis is al wat schijnt beneden in het groen getinte landschap   binnen komt het donker eerst dat weet de vrouw gebogen in rimpels zij en het huis hebben geen kunstlicht nodig   met het haakwerk op haar schoot een haakwerk dat niet hoeft zit ze voor het raam kijkt naar buiten   haar hoofd blijft stil enkel nog haar adem en ergens haar bloed   in het donker worden kijkt ze naar het blauw boven het groen de maan in het schijnsel van een verborgen zon wat sterren   de gebogen vrouw in rimpels, met adem en bloed het haakwerk op de schoot ziet alles

sacul
9 0

druipstenen

gekleed in koude huid laat ze vensters en deuren open de winter komt binnen het dak houdt ze op de muren op de vloer bouwt ze druipstenen naar boven die als onleesbaar alfabet het huis doen zwijgen en de grot doen praten in het onvertaalbare dat elkeen verstaat

sacul
6 0

het lijf daar

aan de kant van het zwijgen had hij zich gezet als een paard in een weide kijkend uit een lijf waarvan de vacht een ruimte neemt die niemand neemt zacht en onaanraakbaar, kijkdicht zonder meer  zonder tijd   en ik die hem aan de andere zijde van het onzwembaar water zag wou zijn vacht gevoelen in de tijd dat hij er stond   ik kon alleen maar kijken hoe hij zweeg dat ik moest schrijven

sacul
6 0