Svdaa

Gebruikersnaam Svdaa

Teksten

Ik wil met u

Ik wil met u een gedicht schrijven tussen de lakens met mooie klank de kussens vullen en versregels rijgen in de plooien van de slaap.   Daarna samen één lichtzinnig woord verzinnen en het met de ogen dicht verbergen tussen de veren van ons deken zodat we het vergeten.   Op het einde van ons leven zullen we het bed uitschudden en het tegenkomen. We zullen verwonderd zijn de letters lezen en dan misprijzend maar opgetogen in elkanders ogen kijken van oh God wat hadden wij toen toch verzonnen.

Svdaa
22 0

Kastanjes

ik heb zin in kastanjes ik heb zin om te schaatsen op het ijs ik wil de strepen zien die schaatsen maken op het ijs ik wil dat de rivier bevroren is ik wil niet dat de vissen bevriezen, sterven ik wil de zon zien ondergaan boven de bevroren rivier en op het gladde smeltende water tollen ik hou van de wind die in mijn gezicht striemt en de regen de regen is ijzig koud en wij zijn er en wij hoeven niets te zijn en wij kunnen ook niets anders zijn dan wie wij zijn en en soms denk ik dat de regen nooit zal stoppen en dan zal mijn lichaam zo nat worden dat het helemaal wegsmelt als een leprapatiënt zou dat niet mooi zijn dat wij met zijn tweeën samen zouden kunnen wegsmelten door de regen als leprapatiënten? één worden met de bevroren ontdooiende vijver met daarin bevroren ontdooiende vissen: voor altijd samen smelten

Svdaa
16 0

Een dichter dan een doener

ik ben meer een dichter dan een doener urenlang staar ik door de ramen van de trein naar het meer dat zachtjes deint en de zon die op het water speelt   en naar het kerkhof waar de graven symmetrisch gerangschikt liggen met daarnaast de ca- fe- taria van het cre- ma- torium   dat is gemakkelijk van de grafrede naar de pistolets moeten we de auto niet meer nemen het is maar twintig meter   nee ik ben denk ik toch eerder een dichter dan een doener

Svdaa
13 0

Ze

Ze zet het kleine houten trapje met één hand onhandig voor de kleerkast. Ze stapt op het kleine houten trapje en heft haar armen boven haar hoofd. Ze betast met haar handen de bovenste plank. Ze neemt een flanellen pyjama met grijze streepjes van de bovenste plank. Ze legt de pyjama in een grijze tas met grote handvaten. Ze strijkt de plooien glad. Ze legt haar rechterhand tegen haar wang. Ze wacht. Ze gaat naar de badkamer en neemt uit de kleine lade naast de spiegel de tandpastatube. Ze schuift de lade gehaast dicht. Ze rept zich naar de grijze tas met grote handvaten. Ze schuift het Mariabeeldje op het dressoir een halve centimeter naar links. Ze heft de grijze tas met grote handvaten op met grof geweld. Ze gaat de eerste traptrede onvoorzichtig af. Ze gaat de tweede traptrede onvoorzichtig af. Ze tuimelt in het rond de derde vierde vijfde zesde zevende achtste negende tiende elfde twaalfde veertiende vijftiende achttiende zesentwintigste traptrede af. Ze kermt. Ze wacht. Ze rolt horizontaal in de ambulance. Ze ligt zwaar ademend in de ambulance. Ze rolt horizontaal uit de ambulance. Ze ligt zwaar ademend in het ziekenbed. Ze ligt zwaar ademend in het ziekenbed. Ze ligt zwaar ademend in het ziekenbed. Ze ligt licht ademend in het ziekenbed. Ze ligt licht ademend in het ziekenbed. Ze ligt.

Svdaa
0 0

Als je goed luistert

Als je goed luistertkan je de snaren van het universum rakenzei jedus dat was wat ik probeerde.   Ik legde mijn oor zorgvuldigtegen het levenen wachtte op een teken.   Ik hoorde auto's racenen bussenen vogels en bomenIk hoorde doffe trage stemmenvan mensenin de verte   het tikken van verkeerslichtenvoor blindenhet schikkenvan bloemen op gravenin een rij.   Maar op geen enkelogenblik heb ikde stiltedie je me beloofdekunnen horen.   Even wachten nogzei jedie komt sowiesoooitvoorbij.

Svdaa
11 0

Dan de rest

  Kom je even binnen je bent altijd later dan de rest ik vind dat niet erg je werkt in cirkels en komt altijd weer anders op dezelfde plaats terecht   de thee staat al klaar en de mensen kunnen nu eindelijk beginnen staren naar elkaar zonder iets te zeggen het is die stilte die stilte die ze gemist hebben   zwijg maar neem je tijd maar jij bent altijd trager dan de rest dat is niet zo erg en bovendien die stilte die stilte staat je best.  

Svdaa
42 0

De dingen

De dingen staan tussen ons in ik wil jou in de ogen kijken maar er staat een tafel in de weg en dingen ik wil met jou praten, zeggen dat ik je prachtig vind, maar ik kan je niet bereiken ik wil met jou zwemmen, drijven in een massa water door je ogen heen naar de kleine mens die in jou leeft die echt is en die zwaait naar mij en zegt kom erbij je bent welkom in mijn huis het huis dat dan jouw lichaam is begrijp je en wij zouden dan samen kunnen verdrinken in jouw lichaam dat dan tegelijk ook het mijne zou zijn zie je en zo zouden wij samen kunnen verzuipen in onszelf en in elkaar en in alle mensen tot er alleen nog maar één heel klein mensje overblijft dat wild heen en weer zwaait met zijn armpjes heen en weer van je bent welkom kom erbij.

Svdaa
12 0

Bijna weg

  vandaag is prachtig de vogels komen al bijna terug en de mensen ademen rust   op straat hoor je ver een meisje lachen   in het vluchtelingenkamp tekent een jongen gehurkt een hartje in het zand   het is al een beetje warm hij legt zijn kleine hand erop en veegt het zachtjes bijna weg      

Svdaa
14 0