Tadorna

Gebruikersnaam Tadorna

Over Tadorna

Net als de bergeend (tadorna-tadorna) voel ik mij thuis langs de kusten en riviermondingen van Hamburg tot Le Havre.

Teksten

Misverstand

Hoe komt het toch dat jij niet weet wat ik vergeet maar heb bedacht voor jou Ik ben je vrouw. Hoe komt het toch dat ik niet weet wat er al leeft zo diep in jou aan mij ontsnapt Je bent niet trouw Wat wij ooit droomden voor ons twee van heel ver heen of dicht nabij het liep verloren onderweg, Ging jammerlijk verdampen in de leegte tussenbei.

Tadorna

3 0

Euthanasie

EUTHANASIE of Het SPOOKSCHIP de VLIEGENDE HOLLANDER Dit wordt mijn laatste reis, dacht hij ik vaar wel uit, maar keer niet weer want alles is hier als vanouds en jong zijn lukt mij ook niet meer. De kerk, het plein, het lang gezicht van uitgezakte gevels, vertellen roddels vol chagrijn, ik ga ze nu vergeten. Eén koers nog wil ik varen, recht vooruit, geen omweg door het leven, ’t gegist bestek heeft lang genoeg geduurd en niemand die zal wenen. De zee loopt leeg, aan ’t einde moet ik zijn, daar wacht mijn laatste storm met hem raas ik mijn woede uit en daarna blijft het stil.

Tadorna

2 0

Regendag

Vogelvrij en lang geleden Dwalend in mijn boetekleed Vroeg ik velden naar hun wegen Vond niet wat er was verweven. Het licht keek grijs, hield niet van spreken Kromde wolken naar de grond, in tranen Treurde mist vol weemoed Zaaide twijfels in het rond. Transparant en niet te grijpen Liepen oude geesten mee Samen verder naar de kroeg Uit de wind en uit de regen, Zijn we toch te lang gebleven.

Tadorna

11 3

De Weg

Hij is er altijd al geweest Discreet, vrijblijvend, onbewogen; En altijd open, wacht hij op jouw, Hij neemt je mee, vervoert je op en neer En slingert je rusteloos heen en weer. Meestal alleen, En onderweg maar ook met twee Of meer en velen en soms te veel. Dan ga je langs de kant met volle teugen Landschap drinken en zit je neer, De rug gekeerd. De weg leunt op je hoofd het licht vult stil je ogen Gevluchte wolken aaien je schoon en ademen zacht je binnenste buiten: Voldaan van top tot teen waarom nog verder gaan? Toch sta je op en uitgewaaid, de veer weer opgedraaid Wil je vooruit, verder op pad het einde is nog niet in zicht Het doel altijd verborgen je loopt maar door, want verder wacht De eeuwige nieuwsgierigheid.

Tadorna

12 1

Efemeride

Het lange trage licht uit lage luchten omsluiert els en wilg met grijze nevelslierten. Het kloppende hart van de zee stuwt vruchtbaar zijn vloed tussen dijken en oevers, over schorren en slikken en bij drempels van dorpen. Rijen populieren onverstoorbaar overeind, fluisteren zacht een afscheid naar het wuivende riet. In een laatste rode gloed versmelten land en licht tot donkere poldergrond.

Tadorna

4 0