Lezen

Één teveel

Jij En ik Vormen één geheel Haar erbij is teveel Verhoudingsgewijs

Familie

Begeerte aan het verboden Begeerte aan het ondenkbare Eén en één maakt opnieuw één Verlangen naar zijn warmte Hunkeren naar zijn adem Die zich vermengd met de mijne Onze lichamen gekleefd in één lijn Een heerlijk ruikende, aangename snack Te verorberen vanaf zijn geoliede oren Lange nagels verkennen zijn buikweefsel De streek waarover Adam en Eva zich schaamden Waar geen braguette meer wordt gedragen Waar wij elkaar vonden als broer en broer Omdat we ook familie waren

Autisme Storm

2 0

Ondergaande zon

Ondergaande zon Toen het nog kon In Vietnam op die avond half oktober We keken dichtbij en heus niet te ver De rode neerganggloed plonste op jou huid We bleven staan, geen stap vooruit Ik droeg jou schouders licht op mijn rug Het was voorbij, we komen niet terug Maar dat wisten we toen nog niet Dromen passen alleen in een vergiet Van bruingele stranden en aanbelanden Die we beiden vederlicht zoet omarmden We waren ver van huis Onze toekomst zonder enig ruis Toen het nog kon Toen het nog mocht Toen niemand dacht zou Toen niemand zei how

Autisme Storm

3 0

Bosbaden (森林浴)

bestaat er een magisch woord,een code die ik in kan drukkenom het gat in het hartwaaruit water lektte dempenals remedie stelt men een hobby voormen zegt maak nieuwe vriendenkweek iets dat weinig zorg behoeftdoe sportik kies voor een bospad uit een folderweg van kijken en bekeken wordenkies ik het hazenpad:een nauwe doorgang buigzaamhout doorlaatbaar lichtademen volstaat

Dirk De Gezelle

5 0

Ladder

Je schijnt soms veel te lichtZei je en klom toen in mijn ogenJe hing je warmteAan de kapstok in de gang Ik heb je gevondenVertelde je Maar het was veel te ver zoeken Dus ik ruimde je hoofd en Joeg de spinnen uit de kelder Jij gaat vaak te hoog Op de ladder van ons huisWaar jij staat kan ik niet zienHoe jij over wolken enDe daken vliegt.

Katrien Vandeginste

2 0

In de spiegel

Ze kijkt me aan, verward. ‘Wat heb je met je haar gedaan?’ ‘Geknipt, de kleur grijs is naturel.’ ‘En je huid, ooit zo zacht als perzik?’ ‘En je hebt gewoon betaald...’ ‘Ik kus geen toiletdames meer als dat is wat je bedoelt.' 'Het leven eist zijn tol!' ‘Je bent onder invloed en denkt niet helder.’ ‘Jij denkt dat ik weer zestien bent.’ Was je gezicht en drink wat water.’ ‘Dan ga ik maar weer. Ik heb genoeg van je.’ .

Margaretha Juta

3 0

Onverwachts

Ik zag jou niet, maar ik dacht aan jou Ik hoopte op een man, maar je bleek een vrouw

Autisme Storm

6 0

Bankje

Voor de meesten is het een bankje dat zijn beste tijd heeft gehad. De verf is afgebladderd, het hout rot. De rugleuning zwaar beschadigd. Hier kreeg ik mijn eerste kus. Hier kerfden we onze namen in de schors. Hier gaf mijn lief me de bons. Hier genas de doorligplek van mijn ziel. Voor de meesten is het een bankje in het park onder een boom. Voor mij is het de plek waar ik altijd even ga zitten als het regent.

Margaretha Juta

4 0

Handschrift

Mijn handen hebben een geheugen, ze weten hoe ge voelt.Hoe ge u terugtrekt als ik ze plagend onder uw trui schuif en ge siddert. Hoe de spieren op uw bovenarmen zich spannen onder uw huid,de stoppels van uw baard, de verwarring van uw haar als de wind ermee speelt. De beschutting van uw schoudersals een cocon rondom mij,de warmte van uw lijfveilig en tegelijk vrij. Mijn handen hebben een geheugen,ze raken u zo graag aanom u op te slaan voor later,wanneer ze u in woorden gieten. Laat mij u beschrijven,laat mij u letter voor letter neerpennen en als ge helemaal uitgestrekt voor mij ligt, laat mij u dan eindelijklezen.

Elfi Vandenabeele

36 2

met me mee

kom, loop met me mee meander door m'n gedachten zoals de luie Leie langs haar bochten glijdt kom, loop met me mee luister naar m'n woorden zoals een stamelende stilte luchtige witruimtes laat kom, loop met me mee ik wil jou in mijn melopee

saskia van laere

6 0

Limburg

Het land waar groene varens Versmelten met groene maïs Waar slagwiekende molens Het verleden laten voorbij waaien Waar wegen geen namen hebben Maar al snel het knooppunt bereiken Waar beelden voorbij flitsen Zoals een muur van tv-schermen In de elektrozaak waar je vader Jou op zondag mee naartoe nam Toen dit nog een wereldwonder was En onze wereld nog ons dorp was Toen pizza’s nog uit de Macro kwamen En we dachten dat b&b een cartoon was Toen de freggels nog in hun grot vertoefden En men in de mergel nog geen kaas liet rijpen Toen Vlaanderen nog een land was En geen schoolvoorbeeld van wanorde en chaos Limburg, waar gesloten mijnen en stations Meer volk lokken dan de lokale supermarkt Waar de tijd op adem kan komen Als je hem niet in het stopcontact stopt Het land van onze Vaderen Het land van duizend wonderen

Autisme Storm

2 1

Boemerang

De zonneslag in een grijze Peugeot zwaarbeladen als een muilezel De helse zomerexodus van mijn geborgen zolderkamertje vol frisse dromen in de Langhalsbeekstraat in de hoofdstad van het Land van Waas naar ons wit huis in Oujda waar ik in de jaren zestig het levenslicht zag In de keuken van dat huis kneedde mijn moeder khobz die ik met mijn zus naar de farran bij de plaatselijk bakker bracht Er werd gegeten in een salon met sederi aangekleed met bontgekleurde kussens, in harmonie met lage ronde tafels waaronder onze voeten bengelden op handgeweven tapijten Centrale verwarming hadden we niet Er werd geslapen op matrassen en dekens op de grond Onze behoefte moesten we achterlaten op een hurktoilet en onze huid gingen we scrubben in de hamam tot alle dode schilfers en preutsheid eraf vielen Jurkjes, broeken, shorts, kousen, ondergoed, T-shirts werden gewassen op de binnenplaats in grote zinken wasteilen met water uit de lokale waterput en later uit de kraan Handen en bruine zeep waren onze wasmachine en de zonnestralen op het dakterras deden dienst als droogkast Het uitzicht vanuit de hoogte was stoffig, maar de zonsop- en ondergang fascinerend Op het terras smulden we met de vriendjes amandel- en honingkoekjes die we hadden gejat uit de keukenkast terwijl we ons verstopten achter handdoeken en lakens Met mijn broertjes en zus hadden we een codetaal ontwikkeld, een allegaartje van Nederlands, Frans en gebarentaal voor wanneer we onverstaanbaar wilden zijn want het waren weken van komen en gaan van familieleden en buren benieuwd naar het reilen en zeilen tijdens de rest van het jaar meer dan 2.000 km ver weg in Belgika, voor hen het paradijs Voor hen het paradijs, maar voor mij een hopeloos gevecht tegen vreemde roots, traditie, religie en sociale controle door vader en zijn kompanen van Zeveneken tot de stad van de goedheilig man die, net zoals de paashaas, ons huis systematisch vergat Het zondebokgevoel woekerde tussen mijn vingers, maar was het geen onrecht om rekensommen te moeten maken op de oude lessenaar bij zuster Serafien terwijl Ann, Hilde, Lieve, Sabine, Tiny en Katrien werden ingewijd in de geheimen van school-, vlinder- en rugslag? was het geen onrecht zoveel haram? Geen toneel-, piano-, of tekenles maar Arabische les geen Chirokamp maar opruimen en kuisen en mondje dicht geen salami en hotdog maar sterk geurend schapenvlees geen glinsterende kerstballen, geen barbiepop met nieuwjaar geen zakgeld voor de cinema, geen geflirt in discotheek Carré maar familiegeroddel tot in de late uurtjes geen strakke jeans of hippe minirok maar afdankertjes waarin ik me voelde als een grijze muis Nu nog krijg ik rillingen in een speeltuin waar ik de schoen van mijn baba opnieuw voel schoppen op mijn kont en een rode voortand zie landen over de schommel in de zandbak waar mijn zelfvertrouwen bedolven ligt

Fatiha Berrazi

8 1

op zoek naar coherentie: LOVE

contradicties maken eenheid ( dag en nacht leunen op elkaar omdat zij zonder elkaar simpelweg niet bestaan) in de achtergrond bevind zich een karkas in een andere groeit de toekomst dronken zijn en meelachen met de stilte naar binnen keren om een woord op tafel te kunnen gooien versta mij, ik luister op zoek naar coherentie: in tekst, in het levenwe kunnen concluderen: we zijn zo gezellig verdwaald tesamen soms walgingdan weer vluchtig zijn:vluchtigheid in een doorzichtig zakje een schreeuw om liefde wordt beantwoord met begrip, en enkel met begrip-een engels vierletterwoord voor eeuwig vereeuwigd op de hand van een tiran "only god can judge her now"

Jill De Waele

9 0

alsof dat hielp

het is nu later tijd om (eindelijk!) in te zien dat alle zegbare woorden tegen glazen muren smakten dat ze steeds luider ging praten net daarom zeg maar schreeuwen/krijsen/krijten (alsof dat hielp) nu liggen al haar woorden daar te liggen zielige hoopjes letters haha hoopjes (hoop. veel hoop. gehad.) misschien kan een robot ermee scrabbelen is er toch nog zoiets als woordwaarde.

DqM

5 0

Leef

een wetenschapper zegt dat je zonder zuurstof niet kan leven een romanticus zegt dat het hart onmisbaar is Jezus zegt dat je leeft van vergeven ik zeg: ik leef ben ik dan mis de één leeft volgens de regels de ander heeft een reden het leven staat vol drempels en kegels en de waarheid is nooit geweten ik leef, ik ben, dus ik besta dat is waar ik voor ga volgens de regels van mijn hart al lijkt mijn waarheid voor een ander verward

Rosie

6 1

Waar blijft dit toch vandaan komen

Waar blijft dit toch vandaan komen Waar blijf dit toch vandaan komen Een liefde die nooit stopt Al honderd keer gebroken En toch hou ik niet op Met graag zien en houden van Voor altijd eeuwig lang Graag zien gaat automatisch Maar dat is niet wederzijds Gedachten breken langzaam En liefde wordt een strijd Van zekerheid vol twijfels gezaaid door helse pijn waar blijf ik het toch halen om bij jou te willen zijn

Sarah D'huyvetters

14 1

Sprekende daden

Sprekende daden Daden verwoesten wat er nog stond Vertrouwen vervlogen Gelijk met de grond Vernielende pijn Breekt door mijn hart Voor altijd samen Wordt nu apart Woorden proberen te redden wat gaat Sussende liefde Veel groter dan haat Lovende zinnen Laten kwaad weer vergaan Misschien kan samen Toch nog bestaan

Sarah D'huyvetters

7 0

Tweestrijd

Tweestrijd Waar blijft dit toch vandaan komen De wil naar steeds weer meer Het verlangen naar een ander Breekt me elke keer Een beetje harder Meer in twee Waar blijft dit toch vandaan komen Een liefde die nooit stopt Al honderd keer gebroken En toch hou ik niet op Met graag zien en houden van Voor altijd eeuwig lang

Sarah D'huyvetters

4 0

Sprekende stilte

Sprekende stilte Sprekende stilte Jij hoort wat ik zwijg Pijn en verdriet kan ik eindelijk kwijt Jouw armen een deken, een schuilplaats, een schild Ik liet ze me raken Levend gevild Stekende woorden Verscheurende zin Zoekende blik op mijn leven gericht Ik laat me vallen, Zet mijn wereld op stop Jij kijkt me aan, Beseft me, vangt op.

Sarah D'huyvetters

3 0

The awesome nineties (poëzie-versie van een oorspronkelijk blog-fragment)

Hoog boven mensen is er een afspiegeling van al dat broos is.Wij noemden die dingen luchtledig, maar sommige dingen lukken ons best,al zwijgend, de eclips die ons hoofd ons biedt, verlatend,naar brozere materie verlangend.Door deze constante push - and - pull - niet doorheen de tijd, wel ruimte - ben ik misschien wel geen millenial geworden. Een millenial kun je worden, als je daarin gelooft. Iets wat ik niet deed,als ik daar beter van werd, of anders; of het zou al zijn door mezelf te noemen,dat ik een plottwist in de definiëring ervan aanstootte. Iets wat ik niet deed was afwegen of ik een soort was diewaanzinnig zijn best deed. Miley leerde me het staren aan, jij me het vervolg. In de afspiegeling heeft men het over anderstaligen die wel iets kunnen en weert men hetzelfde af want dat is saai. Het is om door de omkadering heen te breken dat ik nostaligisch word.Je had Jeff, Amy, ikzelf - maar ook:jij Hans en iemand vraatzuchtig. Zonder ons was alles hetzelfde gebleven. De tijd waarin ik weg was, bleek ruimte te zijn.

Dries Verhaegen

7 0