Lezen

Vlinderen

de arts heeft mijn been in beton gegoten omdat ik te luchtig was in wat ik deed niet tegen haar zei dat het zoenen me speet en er nog niet tot vlinderen was besloten ze mocht me graag, tot ik openbloeide wat ik voelde buiten de kamers hing mijn ongeremdheid was blijkbaar niet haar ding en iets waar ze te degelijk mee stoeide voor haar bleek ik duidelijk niet te kneden of op manier te maken dat ik niet genoot naar de zoete smaak van het weer mogen ze had mij nog niet naar haar wens gesneden luisterend en iemand die niet zelf besloot het diep gezucht had haar weer voorgelogen

Wijnand

0 0

Onder zijn bewind

Als ik zeg dat het veilig is, gelooft hij mij nietHij houdt mij van de grond,spant de riemen aan,alles om mij te behoeden voor verdriet Ik wil het hem laten zien,maar krijg het niet benoemtHij hoort geen ruimtete midden van de ruis die rond mijn kern zoemt Altijd op zijn hoede,overtuigd dat alertheid mij steeds redtHij zet zich schrap als ik uitadem,ligt gespannen in mijn bed Wat ongezegd in de ether hangt,komt op zijn lijst, die hij's avonds met mij overlooptWant zonder structuurlig ik reddeloos open en bloot Hij is de hardheid rond het tere,kwetsbaarheid onder zijn bewindMet zijn hand boven mijn hoofd,blijf ik ongewild dat bange onzekere kind

KarolienDeman

6 1

Mist in de Zone

In de Zone met haar streven lelijk opgelegd aan wie dat droevigweg niet eens beseft, wordt er vooral geleden. Wees gerust en blijf onecht. Dan voelt U alles minder. Hoop op echte veranderingen is er immers niet. Het is gelijk zwaartekracht, die slechts in één richting trekt. Enkel de fallus wordt door zieke goden schoon omhoog gezogen. Wees gerust. Het plafond van de kamers in de Zone hangt niet vol met zielig zaad. Dat onbewuste lijden is zeer impotent, slechts voelbaar wanneer ware vrijheid zich per ongeluk laat zien. Intussen moet het vastklampen zich nog verbergen achter maskers van gelukkig samen zijn. Daarnaast of tegelijk is er de eenzame. Hij meent dat misfortuin hem overviel. De minder eenzame, ook een bezoeker van de Zone, hij blijft intussen proberen, is slechts onderweg. Intussen gebeurt alles. In een waan, een waas van mist, soms klaar gelijk kristal. Zo lijkt het. In de Zone. uit de reeks 'Ignace Somers'

Bernd Vanderbilt

0 0

Bloesem

bloesem rollebolt met me mee naar werk - blaadjes op mijn wiel

Margaretha Juta

6 1

Het lint

Dromen zijn verlangens die de adem verklaren Angst is als een duisternis die de mist verlicht Actie is een voertuig, gebalanceerd op het het allerdunste touw, een touw dat alleen voor jou werd gespind maar die krinkelt en krankelt en die wringt tussen alle andere touwen en stoffen en textielen en wielen en als je het goed doet dan loop je geen touw maar een verblindend lint ~

Kakofoon

2 0

Liefde

Liefde Liefde is als een rebelse vogel die al het blauw van de hemel doet verdwijnen op een stenen bruidsbed terwijl de wereld en de aarde verder draaien als nooit tevoren en de gouden zoete gloed je beetje bij beetje opeet.

JokeG

3 0

haar

je dronk onze ochtendhonger weg met uitgebruist water en verlopen anticonceptie -- een duidelijk getrokken lijn kleurt rood in je hand en je vraagt om niets prijs te geven, het moet een verrassing blijven, tot het begin draag je het in je schoot en ik daarna donzig op de mijne, dorstig en moe strekt het zich over ons uit

Pieter Kesselaers

10 0

het geheim van de ramptoerist

een hoogwanerig dichter schreef ooit om zichzelf te herhalen tot hij zichzelf kon aanraken de gebroken zee breekt open wat is het verschil tussen een wonde en de eigenlijke bedoeling van de intentie ze rijst tot een flagrant tegendeel het systeem waarmee dichters beoordeeld werden functioneerde niet meer langs de rechterkant niemand kan nog ontkennen dat het tegendeel toeval is wanneer de golven hun overvallen nadruk beslist op geluid wanneer het accent van de klemtoon verdwijnt en de zee terug zichtbaar wordt en dat voor mensen die er op staan te kijken en niet bewogen hebben zij zijn nu uiteraard onschuldig voor ramptoerisme de jongvolwassene keek naar zijn ogen en speelde mee was er iemand in de massa die meekeek met gevoel zodat hij ze kon opmerken die liefde die hij altijd zocht zijn die mensen aan het baden of verdrinken ik leed al vroeg een onderscheid als dichter ik dook onder in woorden en zag de oever niet, alleen de overkant alleen de overkant kan mij nu nog behoeden voor kunst want ik ben ontdekt op minieme schalen festijn ik tot het doordringt dat ik niet aan het schrijven maar aan het eten ben ik vermorzel de tegenstand met mijn fout herhaling niemand die nu nog kan opmerken hoe ik mezelf verzilver in het verschil dat zo bedoeld was het verschil tussen de schelp van de oceaanoever en de herhaling van de strandwervels kreunen onder symbiose mijn gelijk symbiose wie geniet er van de samenvalling omstandigheden spartelen als mensen niet verdrinken een gedicht is een dubbele muur van onzichtbaarheid waar je door moet zonder nut, zonder bedoeling keer je om in je zelfbewustzijn en besef dat jij aan het schrijven bent aan het schrijven in de werven van het zand de werken van de aarde om de zon te bereiken ze te verwittigen dat ze eindig is volgens het zicht van de wereld licht alles valt nu binnen het juiste kleurschema ik zie de natuur graag, moeder de ramptoerist werd meegenomen in een gemeenschap van starende blikken die hem meevoerenden naar zijn punttaak het eeuwig leven hij veroorzaakte het punt door zo lang mogelijk te staren naar niemand zijn gelijk uit te stellen zonder iemand te verwittigen dan naar beneden te kijken alsof er niemand gebeurd was tot hij terug het besef voelde van de eindtijd van zijn denken en gevoel zijn grootste misser bleek wanneer hun ogen spoten als ankers voor de golven die zichzelf herhaalden opnieuw de aandacht brachten naar het water hij had niemand gezien en dat had niemand gezien je kan de zee niet met elkaar verbinden daar is hij gestorven aan dat besef het keerpunt kon hij niet meer zwemmen, want dan moest hij ze zelf gaan halen die mensen in de zee een zwarte engte in zijn pupil die licht ontvangt, mensen reflecteert in hun hoedanigheid en ze bewust laat worden maar niet bewegen daarom was hij ramptoerist geworden hier rust ik het eerste slachtoffer van een ramptoerist verwittig de mensen in de zee dat uitzonderingen volgen en dat ze dan hun schijnheiligheid zien schitteren op de kaden van de bruistablet hun keerpunt er volgen geen uitzonderingen signaleren seingevers die niet bestaan tot de kust doorbreekt en mensen terug beginnen denken in dezelfde massa verglijden die men niet de wereld maar wel de tijdsgeest noemt ik zou kust en zee bewegen om dat verschil duidelijk te maken dat een concept geen daad is in een gegeven wereld ik ben verliefd op de ramptoerist want zijn woorden zijn daden omdat hij naar iets kijkt dat zonder hem beweegt en nu is het God tegen de ramptoerist wie zal er voor het eerst een bestaand zicht herschapen tot iets nieuws en wat zijn gebouwen dan

Robijn Bodijn

8 0

Gehechtheid

gehechtheid - ook met halve zool draagt hij zijn schoenen nog

Margaretha Juta

2 0

Groei

strepen op de deur - hun groei nog zichtbaar, maar zij verdwenen

Margaretha Juta

5 0

Elsewhere

The skies glowed red,but that was elsewhere. and drones hunted old folks, busses and family carsbut that was elsewhere. and they dropped green plastic butterflies in the parc where children once playedbut that was elsewhere. and people where standing behind their opinionsbut that was elsewhere. and democracy was threatened by an external force, and you believe that too, was elsewhere?

Lightlives

5 0

Transformator

met wat licht gemaakt door wezens of het kan zijn dat in een droom ik plots meer zie voor pijn die gloeit groeien de ijskegels warmte komt daar niet door beterschap er zijn ook egels voor wie durft ik had eerst de hond geknuffeld zacht dooi niet lieve wintertijd wees hard stekels laat nooit los verberg wat er in die cabine op ons wacht het niets wil zich nog niet verraden alle draden zoeken nog naar koude stroom uit de reeks 'Waanhoop'

Bernd Vanderbilt

0 0

Rol

Ze vergeet dat bureaucratie geen mens is Dat alles al gezegd, alles al gehoord werd Alle reacties al gegeven, elke grap Al om gelachen Ze vergeet dat in die rol een mens zit die Wel degelijk een mens is en de vragen Gevraagd worden om het antwoord te Ontdekken dat ze graag zou willen krijgen Ze vergeet dat geen antwoord zal volstaan Want voor haar kwamen mensen en na Haar zullen mensen en ze grappen en ze Vragen en ze zeggen en ze dwalen Maar de rol zal blijven rollen en de Vragen blijven komen en geen Mens noch rol kan reiken Aan een eindeloos ver weten

Lore T.

17 2

Tussen wit en roze

Natuurlijk is de vrouw een hoger wezen. Heeft U zuipend varken, beer en gulzig zwijn daar ooit aan getwijfeld? Zelfs de grootmoeder. Die rond middernacht mijn kamer binnenkwam met een klysmabuis. Zij had mij goed begrepen. Toch was het slechts een droom. Ook een vergissing. De nacht weet van de maan hoe zon verblindt. Het stervende kind. Dat wegens gedwongen geboorte voedsel weigerde. Het lag in een andere kamer. In de ochtend. Toen ik wakker werd. Voelde ik geen honger meer. Zelfs die laatste levenslust bleek uitgeblust. Mijn vel was bleek. Tussen wit en roze. Ik mocht mee met Persephone. Zij nam mijn hand. Ik mocht nog door die tuin. Waar vrouwen tederheid omhelzen. Zij kunnen elkander werkelijk zomaar aanraken. Op een manier. Die mij huilen doet. Van onschuld. Ik kon enkel hopen. Dat zij vlees aten. Al hield ik ook van die zinloosheid. Van het bestaan. uit de reeks 'Hormonoloog'

Bernd Vanderbilt

2 0

Relatieverwerking is een procedure die reversief terugslaat

De verhouding van het vierkant inverteert uitwaarts tot het niet meer weet dat het bestaat Ik probeer reliantie te zoeken op lagere velden Afscheid nemen van je geliefde is al moeten bestaan in de derde gradatie Waarom zijn daar woorden voor De breuklijn is gestorven in zijn zoektocht naar een hogere associatie Teleurstelling is de veroorzaking van het denken Daarom hebben we de gallionische empirsche data verschreden zonder versteklijn Mijn eerste verlangen was metafysica en geen vrouw Daarom heb ik al mijn fysicaliteit verloren Ik wil het terugbrengen, dat gevoel De initiële associatie is verloren tegenover een veld van invalshoeken In een logische interferentie heb ik al gezegd dat je niet op aarding mag horen Dat is slechts een summerische these van een samenvatting Daarom geloven jullie mij niet zonder overweging Ik wil het terugbrengen, dat gevoel De logica van het noodlot is een toevallige toekomst van onoordeelkundigheden Die samenkomen in een nulpunt waarin mijn geloof zich sterkt Het is niet schoon het is een contradictie Uit het laten wegvallen van de verbinding ontstaat jullie gevoel in de eerste plaats Het was ofwel ik of de manier waarop We verstaan elkaar op de verkeerde manier als jij zwijgt terwijl ik spreek Het tegendeel van jullie gevoel Relatieverwerking is een procedure die reversief terugslaat Toch ben ik algemeen gebleven voor mijn emotionele ontroering Woorden zijn eigenlijk nieuwe zinnen als je ze construeert Die vrijheid hebben wij al lang niet meer, nieuwe woorden Als iedere determinant niet op een punt zou eindigen, dan zouden woorden zelfs niet eens bestaan

Robijn Bodijn

8 0

Herse͠nsp͡rinkeltje

Het weekend kent geen zorgen De week die snakt naar morgen We leven op een trein Het spoor zo nauw en klam We gaan van plaats naar plaats, Verzetten kilometers in seconden En toch voelt die beweging kalm als een kosmos zonder zorgen Bedrukt, en belagen en geknaagd en verlaten. De maatschappij heeft verloren wat BEWUSTZIJN had geboden en nu, als je er bij stilstaat: Zijn wij weer even dichter bij de zon.

Kakofoon

7 0

Tramrit

mes in de jaszak, op haar hoede voor aso’s - stille tramrit

Margaretha Juta

6 0

Cum Laude

Slechts een drager van emotie Een gelaagde kat in al zijn motie Ondergeschikt aan het verslagen van zijn glorie zonder enige.. echte.. diepgaande commotie altijd.. en voor eeuwig.. verborgen in.. een vonnis

Kakofoon

24 2