Lezen

Kus op mijn wang

De regen tikt op de ramen en ik voel me alleen. Ik wil gaan, maar geen idee waarheen. De wind duwt tegen de ramen. Was ik nu maar met iemand samen. Misschien ben ik dan niet zo bang. Als iemand een kus geeft op mijn wang. De stormt raast over en maakt plaats voor zon. De vogeltjes huppelen vrolijk op het gazon. Ik voel de warmte van de zonnestralen en sluit mijn ogen om in mijn gedachten te verdwalen. Ik hoor de vogeltjes en hun prachtige gezang en denk aan hoe iemand een kus geeft op mijn wang. De zon gaat onder en de lucht wordt zwart. Ik voel een pijnlijk gevoel in mijn hart. De sterren komen tevoorschijn, dus sluit ik het gordijn. Ik ga liggen in bed en het enige waarna ik verlang, is hoe iemand een kus geeft op mijn wang.

LotteKolleman

0 0

lange benen en losse tanden

De zomerzon heeft lange benenen werpt lange zwarte palenachter de bomen vanaf de omslagaan de pijpen waar ze haar koelte in legtop het groen tapijt heeft de zon overalnetjes gevouwen broeken liggen wereldwijd in de zoom van één van haar broekenvermei ik mij wereldvreemdverheugd over dit inzichtin de garderobe van de zonzie ik hoe de beek klaterend haarblikkerende tanden wast waartussende vissen als parasieten de restjes etenik raap een paar losse tanden opglibberig zijn ze met groene plaque

Manuel Van den Fonteyne

1 0

spiegel voor mijn dode zelf

Hij hing met zijn leven in zijn lichaammet een overgeërfde kapstok de traditieeen tortelduif vloog door zijn harthet gat er in moest nu wel gevulddus trouwde hij een extra kapstokook het goedgebekte hing hij overzijn vrouw’ s schouderstukken Veel viel mee en ook veel viel tegenzijn kleren slechts af te vegende onmededeelzaamheid vooropzonder overbodig gesticulerengaten daarvan ook in zijn lichaamzijn leven stond stilaan op de tocht tot zijn ouders stierven en uitzijn voetstuk vielen, tot ook zijnvrouw plooide tot frommel ijzerdraad toen begon het gieren tussen zijn klerenzijn lichaam groeide uit de passe-partoutvan zijn ribben, zette zich afviel uit zijn ruggegraatloosheiden uit zijn lichaam van zijn kapstoken voor het eerststond zijn leven op een paar potenen deed zijn mond open na een paar jaar het negatiefvan cliché postkaart met tortelduivenviel hij om, zomaar van de weeromstuitwegens te lang met kapstok

Manuel Van den Fonteyne

1 0

Knipperlichtrelatie

De laatste tijd zie ik je nog zelden Een mystieke mist hangt als een rookgordijn tussen ons in In de doodse stilte bonst mijn hart met een brandende vraag Wanneer zie ik je weer? Ooit? Jij lijkt je steeds verder terug te trekken Elke poging tot toenadering strandt ik blijf op afstand hoe meer seintjes ik geef, hoe groter de kloof tussen ons wordt Dichterbij geraak ik nooit.

Annemagenta

0 0

Antoine

Verstokt schuift Antoine statig door de straat. Eeuwen al danst hij als een beer op krukken heen en weer. Gedwee denkt hij bij iedere losliggende kassei aan de kindertijd van zijn eigen kroost.Zijn vrouw is er in die droom altijd bij. Maar ze ging en nam de geur van versgebakken brood met zich mee. Wat rest is stilte in een urn, overschotjes van leven. Door dat gemis heen straalt hij nog. Weet alle dooddoeners om te draaien. Zo valt regen niet uit de luchtmaar vult de waterput. Hij meandert naar de winkel.Lacht naar buur en facteurpraat nog honderduit over roze truien. Langzaam wordt zijn hartslag stiller. Bijna geruisloos lossen zijn handen kracht. Zo de straat uit in die onmetelijke nacht.

Gabriel Rooms

4 0

De oude man

De oude man stelt een vraag Ik antwoord en vertel honderduit Hij zwijgt Merkt op Hoe ik mezelf verlies in details Hij knikt Begrijpt Soms vallen er korte stiltes Ik vul ze op en ratel raak Alsof ik mijn kennis wil etaleren Hij glimlacht groeven in zijn gelaat Maar gelaten is hij nooit Plots voel ik me heel dom Als ik besef dat hij alles al heeft meegemaakt Alles al heeft beleefd Hij lacht Drinkt En weet Hij weet al lang Wat ik beter had gedaan Hoe alles werkt Hij heeft geduld Luistert Zonder mij te onderbreken Of te zeggen hoe het beter kan of had gekund Hij is een wijs man Die mij het ware leven gunt ----- (Foto: Leon Van Ham)

Danny Vandenberk

5 2

prik

In het land der ongevaccineerden is één prik koning.

MCH

6 0

Ze verdween

Ze verdween zoals alleen schoonmoeders kunnen verdwijnen uit een witgekalkt huis aan die drukke steenweg in een Oost-Vlaams Scheldedorp waar ze ooit oud dacht te worden met de echtgenoot. De tijd besliste er anders over. De man had al een decennium de aarde verlaten, tien jaar nadat hun volkscafé de laatste gasten ontving en het huis werd gefacelift door een zoon en schoonzoon, die zich genesteld hadden onder moeders paraplu. Dat schoonmoeder naar de Emiraten moest reizen om een West-Vlaming te ontmoeten, zou niemand geloven. En zoals de radius vergrootte, verruimde ook het blikveld van de schoonmoeder, die het huis verliet om in een appartement te wonen, honderden meters verder, een hele afstand, om enkele bakstenen te herleggen, zowaar.

Autisme Storm

5 0

* in de hoek van de kamer *

ze nestelt zichin de hoek van de kamerde versleten zetel herkent de geur van haar gedachtenhet licht tuurt naar haar gelaatonthult de contouren van de tijdverloren parels in haar glasen een handvol stiltealsof ze gisteren washet zijden kleedje dat ze draagtverdraagt niks andersdan de beroering van haar huidhaar knopjesmet tepeltjes als speldenkopjesrijzen vastberadentraaggestaagpriemen door 't stof tot nadenkenze siddertze beefttrilt en doorleeftdit moment voor joudit moment door jouze absorbeertjouw onaanraakbaarjouw ongenaakbaarje werd in alleshaar onverklaarbaarin dieperliggende dimensieseen stukje van haar

Lena_Marlena

0 0

_ jouw gerangschikt blauw _

momentenals parels aan elkaar geregenalleen de regen kent jouw tranen jouw glimmende lachglimpt smalendnegerendjouw gerangschikt blauwen het roestigevan jouw verweerde blikkenze ritsen megestaagen in vlagenin en uit elkaar we stranddenrigoureuswij stukjes onverwerktals wrakhout op het strand

Lena_Marlena

3 0

Bij de dood van een vriend

Wortels uit het verleden nu losgerukt.Door het venster van allang vergane tijdbekijkt ze de nietszeggende wazigheid,voelt zich als een peuk vertrapt en uitgedrukt. Nieuwe vrienden kennen haar voetnoten niet,noch de wapenfeiten uit haar levensboek.Wie zonder leeft, is steeds naar vroeger op zoek,een queeste naar toen, in dromen vol verdriet. Wat de voortekenen aan haar prijsgeven,wordt in de achteruitkijkspiegel zichtbaar.Het jaar jaagt haar stokkende adem voorbij. Zij hoopt op troost om stil te overleven.Op vergeelde foto’s staan ze onschendbaar,voordat eeuwigheid hen scheidt, zijn beeld nabij.

CecileKoops

5 1

De toekomst spreekt niet - Jij wel

Deel 1: Gevoel merkt jouw zielMensen en Het gevoel Merken Jouw Ziel Woorden vergeet je Sommigen wezens vergeet je Maar nooit vergeet je het Gevoel dat iemand bij jou opriep Net zoals het gevoel dat een bepaalde plaats Bij jou opriep En wakker maakte Soms verbergt men ook dat gevoel Te pijnlijk, te minachtend, tikkeltje te weinig Soms wordt het uitgedoofd door De kleinste windstoot En soms wordt het aangewakkerd door De kleinste bries Die kleinste bries Een link Een lied Een persoon Een plaats Een gevoel ... Oeroud of juist heel miniem? Sommigen raken jou Zoals de wind voorzichtig een blad Van de boom tilt Anderen raken jou juist Zoals een orkaan zijn natuurpracht Op deze aarde loslaat Zo vernietigend Maar weet dat het altijd een begin is van Iets nieuws Deel 2: Jij, kansen, jouw reactie vormen jouDe toekomst spreekt niet Jij wél Jij kiest, jij beslist, jij doet Onbewust of bewust De gevolgen van jouw keuzes Draag je Je kan het zien aan de rimpels En lachrimpels Die zich een weg banen over De contouren van jouw gelaat Jouw gezicht Jouw kunstwerk Je kan het zien aan hoe je Jouw lichaam beweegt En verzorgt Geen dag hetzelfde Jouw enigste omhulsel Jouw enigste huis Je kan het zien aan jouw ogen De poorten tot jouw ziel Jouw geest Spreken ze? Zwijgen ze? Of fonkelen ze? Tonen ze geestdrift? Tonen ze na al die jaren Nog die levensvreugde Of zwijgen ze doods? Het licht langzaam Aan uitgedoofd? De toekomst spreekt niet, Jij wél Deel 3: Geen middenweg Jong, zo jong Oud, soms zo oud Van ziel Soms zo geestdriftig En vol van ongeduld Rusteloosheid Soms zo kalm En vredelievend Jouw hoofd tikt Onrustig, melancholisch Het is een vlaag Die opkomt Door een bepaalde impuls In dit leven Deel 4: Jij, hij of onbekend?(Verandert van de jij-persoon in de ik-persoon) Jij Raakt me Maar komt niet te dicht Want zelf ver weg van me Brandt je mijn ziel Eerste liefde Vele liefdes Laatste liefde Hij Connecterende geesten Leerde mij Toch was het gevoel Niet zoals Het gevoel dat Jij Bij me wakker maakte Onbekend, Jij Schermt je af De toekomst spreekt niet Ik wél Deel 5: Verleden, heden en toekomst Ik werk aan mezelf Groei elke dag Leer bij Maak keuzes, Juiste en foute Leef met de gevolgen En vanaf vandaag Alle dagen Omhels ik het verleden Leef in het heden En spreek ik De toekomst toe met Een lach op mijn gezicht. EINDE …. Een verkennende zoektocht: als adolescent zoek je balans om jezelf en jouw talenten volledig te ontplooien. Echter sleur je een verleden mee en twijfel je over de toekomst. Daarop ben je ook nog eens op zoek - naar jezelf, naar waardering, naar geluk, naar connectie en naar zoveel meer. Geschreven op 28 september 2017

Poetic Sunset Dreams

0 0

Pardon, dolle Josefien

Josefien, Josefien ik smeek aan u vergeet mijn man Josefien, Josefien neem hem niet in bedwang Uw schoonheid is, al gevreesdJe haar dat is, nog nooit verweesdJe huid dat is, ongescheerd en in je ogen zijn nog nooitnog nooit iemand, aangemeerd Josefien, JosefienIk smeek aan u, vergeet mijn manneem hem niet, ook al weet jeweet je, dat je kan. Een glimlach van de lente Een stem van geweldeMijn hout is van een ander soort gefrezenIn zijn slaap vernoemt hij steeds uw wezenNoch met katers, noch met bloeddorst ik zijn wanen, noch mijn tranen zoet Hij brult steeds uw naamJosefien, ik wil u, niet vervangenik wil u, niet meer zijnmaar hij, is de mijnJosefien,o Josefien,ik smeek u, ga weg, verlaat mijn dromenge vermaakt u reeds, in andere oordenik smeek u, josefien Geen zomers zijn, aan uw vel gelijko josefien, waar verstop ik bestwaar verstop ik bestuw lijk...

Kakofoon

8 1

Buiten de lijntjes

Als koter leer je al snel, buiten de lijntjes kleuren mag dat wel? Grote mensen lijken het af te keuren. Ongekneed, niet beter weten, het kind dat op een dag zal zijn vergeten, hoe hij de lijnen alle kanten uitgaan zag. Onlangs werd ik herinnerd aan de lijnen, wakker geschud misschien, dat ik controle heb over mijn reilen en zeilen, moet starten bij het begin. Als ik braaf blijf kleuren, zullen mijn dromen nooit uitkomen. Dat laat ik niet opnieuw gebeuren dus hierbij is Chansaar, m'n pseudoniem, geboren.

Chansaar

2 0

Zilte zondag

Op een zomerzoete zilte zondag een dame kuierend aan het strand haar voeten strelend in het zachte zand nieuwsgierig kijkend maar enigszins beducht met een ingehouden zucht het ruisen van de zee neemt haar verzonken gedachten mee in eindeloze golven lijkt haar hoofd bedolven meeuwen gieren zonder te plezieren en plots met een vriendelijk gebaar nodigt een warme vrouw haar uit voor een gesprek op een plek waar de witgouden zon ondertussen haar snoet overspoeld met kussen en haar best doet wolken weg te drijven om deze keer even te blijven en naderhand langzaamaan kopje onder te gaan in het mooiste bad van zilvergrijze dromen die misschien uitkomen achter een rosékleurige horizon waar liefde begon en het besef van leven weer even zo dichtbij is als de dood gisteren nog was.

CasaSara

16 1

Breinstorm

Van geluk wenen Huilen terwijl je geniet Dat is slenteren in de regen Dat is lachen van verdriet Bij mij is alles omgekeerd Jong gedaan en oud geleerd Ondersteboven Bij mij zit het onderste boven Ik daal naar het plafond Ik klim naar de grond Liever krom dan buigen Dat is het recht Om anders te zijn Windstille leegte Breinstorm Op langere termijn Een kortsluiting In mijn brein Geknetter Knettergek Zal men mij vinden Als men mij ooit zoeken zal ----- Foto: Leon Van Ham

Danny Vandenberk

9 1

Ouderinstinct

Je verstopt het goed maar als ouder zal ik voelen, weten waar de onrust broedt. Ik zie je innerlijke pijn, mijn eigen ervaring vertelt me, hoe verlammend dit kan zijn. Laat me je bijstaan, kind, geef toe dat het even niet lukt. Vertellen hoeft niet, dat doet m'n instinct. Is je trampoline stuk, dan spring ik voor jou, zodat je slechts mee moet veren en je later zelf weer kan proberen. Neem de tijd om te helen, je zal hoger springen dan ooit, jezelf overstijgen eender wat het leven naar je gooit.

Chansaar

14 1

Stairway to heaven

De ladder staat al bij de muur;de treden glimmen breed en fel De eerste stap wordt gauw gezet,een derde volgt de tweede snel Zo klimmen wij gestaag omhoog,door vele firmamenten heen Op de ladder van de hartstocht weegthet hart vol lieve lust alleen En zoals het klopt, beklimmen wijtree per tree het steile pad dat eindigt in de hemel maar weinig tot geen richting had Want eens wij dan daarboven zijnen die laatste trede halen is het een kunst niet al te vlugin de hemel te verdwalen Zo eindigt vaak de zware klim: we wagen ons weer op de treden en banen ons teleurgesteld de weg terug naar beneden

Sarah De Grauwe

3 0

Ophelia, het berkenblad

Ik drijf onder de kale kruinenvan stormdoorvlaagde eiken,langs zij die op de kades struinenen nog even naar mij kijken;Mijn amber is verbleektMijn scharlakenrood verdropenMijn okergeel verweektMijn groenen uitgelopenIk ben het bruine berkenblad;dwarrel neer op de rivier,op het zilverwater datmij wegvoert, ver van hierZo zal ik stil verdwijnenom nooit nog af te meren,in het water weg te deinenen nimmer weer te keren…

Sarah De Grauwe

0 0

Ik mis je nu al

Ik huil om je als de zon onder gaat Want ik zie nu al wat ik ooit ga missen Het is teveel zonder jou Je kusjes op mijn rug Mijn hand die je plots vastpakt De woede in je stem als ik niet naar huis bel na een avond feesten Ik mis je nu al terwijl je Nu nog Slapend naast me ligt Niet wetend waar ik aan denk

Samsleavingtown

7 1