Lezen

Hond

de hond achter ‘t glas blaft niet als ik langsfiets; broos beeld dat niets kan, behalve voorbijgangers van op afstand doen lachen

Margaretha Juta

2 0

Steen

de steen in de tuin; voor de poes op vogelwacht, fluweelzacht kussen

Margaretha Juta

5 0

Verveling

Verveling Bij de buren staat de caravan geladen. Klem tussen twee weken blijft bij haar de zondag steeds haperen. Met lege handen valt hij struikelend op de mat. Op maandag veegt ze hem opgelucht weer buiten. Lieve Fimmers

Lieve Fimmers

2 0

ruim orgaan

Poriën ademen maar laten geen zon door.Huid gunt je broze botten geen licht. Je keert je naar binnen tot je een dikker vel kweekt, een schelp als het kon. Binnen berg je roestige geheimen op. Vroeg of laat schram je de huid aan een doorn, word je gezalfd door handen. Ze dolen over welvingennaar de schemerzone. Zout smaakt de ongewassen huid na het spel en de wedren. Schilfers voeden een miljoen mijten. Niemand ziet hun mesthoop en hun massagraf. Huid vernieuwt zich als een zomervacht. Met sproeten bezaaid albast, vlekken die je er nooit meer uit wast. Huid waarin we onbereikbaar verblijven. Huid geleidt stroom waaraan we ons opladen.

Wim V

4 0

Paaldansen

oma slecht ter been, klemt zich vast aan de paal van het bushokje de wind danst zwierig in het rond, klimt als een paaldanseres

Margaretha Juta

6 0

Met de hogere sulligheid van een modellenkapsel

Met de hogere sulligheid van een modellenkapsel Stond hij tegenover beschonken bridge-zingen Een engeltje op de lat en eentje op de rem Samoeraimeubelen slijten ''Ik vertrouwde op mijn gesternte Als Bonaparte als het honderdpotig Thebe Op verleiding niet geënt wie witte sokken draagt Kan hoog of laag springen In slecht licht sloeg ik iemand een bloedneus die Bijbels aandeed Atme, daß sie sich löse In dat licht kwam ik na poolen in bijziende staat En leuzen als Ammon Poëzie moest dienen Ter verhelping van het ik-geraakt heelal Maar men is afgeleid de dirigeerstok wordt een broekhanger De mantel verbrast om een trefwoord Bussen met het zelfde nummer rijden niet gelijktijdig Rome onstond niet op één dag. Carthago ook niet. Ik liet de koffie vallen als eieren Droeg haar boeken wat toen nog kon Was lallen tot we vielen van goudeerlijke Ampercups zijdelings notitie nemen Antennes zijn correctueus De dood is de stelling van God Een grondtoon vinden in geschutter Voor altijd averechts accent Posterboy Ramses de rinozems de baas Op een school vol vroege herniahorribeltjes en edelterreur Bewonderde ik haar vertiltorso. Zij bestelde brekebenen af als een tempelwachter. Haar haren glansden als kinderkopjes tijdens een klassieker En zij voelde niets voor het pleitersputje. Kimrijk ging ik kopje onder En kweet haar kiemen. Alleen Japanners leven voornaam Wel niet onder blikloos blauw Vervoegen zich bij de vaderen Met kleine vervoeging In het Sint Elizabeth voltrok zij Het sacrament van het sijpelen Met een boterhamzakje bestrijkziek boerde ik Krullenjongen kaltgestellt Met een aanhouden als in het dansen Niet meer dagen en nachten niet meer tegenstad De wreker een oud verhaal"

Coen van der Wolf

0 0

Ingespannen in het schokkend wrijven

Ingespannen in het schokkend wrijvenIs onze mond een loop een lapsus Hoor dan omhooggerezenAls een lasser houd ik open huis Onze mond spoel van snellersVan gesterkt inzicht en wassend stelselVan neut en najaarszweemKlankklier in de lucht Onze mond gestremd maar niet geworpenDe jachthoorn aan de borstKlan berstens klub rechtens klim

Coen van der Wolf

3 0

Hij is groter

Hij is groter dan geen gebed te hebben, En hij is de vergaderingen de baas. Hij gebiedt zonder te verwijzen.

Coen van der Wolf

0 0

Een dode als equivalent

Een dode als equivalent van onze ervaring, Maar sterker - zijn afgrond diende als bruggenhoofd, Zijn vrees en beven was oorspronkelijk

Coen van der Wolf

2 0

Voor Lucebert

De taal herwinnen is al beheksing Dat er een voor- en een na-Lucebert was En in bijna elke regel het besef: Schrijven schaadt aan Stückwerk Maar het is krach waar ik keien sla En dat het was een desoeuvre voor droge beduiders Wier wonen wrokt tegen het ontwetend antwoord En nu is een gedicht niet meer verschoning voor omspelen Met spreken geslagen in schamelste tijden Ter hand het tellen - verdragen wij Ontruiming door afkomst? Wat gruwelt stapelden de dichters En dat het gaat om de gaten. Wat daarin dondert is niet rekkelijk, Na af- en aanwezigheden vermaakt zich De verglijdende voorzegger

Coen van der Wolf

0 0

wetten zonder weten

had ik me niet aan gewaagd gevreesd te denken, gedacht achter blijven gooit woorden door elkaar en daar gooit het mij wat blijft wat blijft wat blijft wat blijft Wat blijft. ga weg en blijf waar zijn niet kan zijn niet is wat het niet kan. Wat weten maar ziet Tekenen van later en nu tekenen van nu nu tekent het verleden een toekomst nu verdwalen in een toekomstig veredeld verleden en ga dan verder dan wij daarvoor ook konden denkenen en en in mezelf wagen in mezelf groeien in mezelf wanen in mezelf boeien een sector economie van wetten zonder weten niets heeft dan ook met niets te maken

Anton Nymand

2 0

Vandaag volgt morgen

Het is niet wat je denkt. Het denkt jou als een bijzin. Als je wil, als je niet wil. Als je. Als het je belijft. Woorden struikelen mijn ruggengraat naar beneden. Je vingers langs de ribbelingen van de Chauffage. Een koude val in mijn leegte. Om het warm van te krijgen. Woorden die mijn wond, mijn mond verlaten, keren terug. Bekluifd, bepoteld en bezeten. Als een schoenhand van binnen naar buiten. Een einde in beginnen, En terug naar binnen. Als een film op mijn huid. Littekens die ons de weg naar huis wijzen en reclame als sanitaire stop.

Anton Nymand

3 0

Voetlicht van mijn schaduw

Hoe vaak heb ik mezelf al eens gevonden? En hoe vaak ben ik mezelf al eens verloren? Uit het voetlicht van mijn schaduw gestapt? Mijn gedachten laten zitten? En iets gewoon beleven? Maar gewoon nooit kunnen herbeleven? Hoe vaak heb ik mezelf al eens gevonden? In het voetlicht van mijn schaduw gestapt? Mijn gedachten mee genomen? En iets echt beleven? En altijd kunnen herbekijken? Hoe vaak ben ik mezelf al eens verloren? En heb ik vaarwel gezegd? Hoe vaak heb ik mezelf al eens gevonden? En heb ik bedankt gezegd?

Ayla

1 0

Aoba festival

een samoerai gaat op zijn knieën met een zwaard; speciaal voor mij!

Margaretha Juta

3 0

ik grijp

ik grijp van anderen en hun spelen waar het voor me kankijk ik af, her en der pik ikals aldus voelt, doe ik hen naeen immere balans in ophefsoms praat ik, soms zwijg ik in dat afkijken, die ophefverlies ik immere balansik lees mijn kantje, pik engelief wat bij anderen leefthet verblijdt me, geen kansgaat aan me voorbij, ik grijp

de jutte acrobate

2 0

Familie

mijn zoon twee keer zo snel als hij op vlinders jaagt dan op schoolsportdag! de commandant luistert, fier op zijn onderofficier

Margaretha Juta

7 0

Los op

“Los mijn gedachten op, kneed mijn frustraties weg en wikkel me liefelijk in.” “Gaf me op, liet me niet vallen, laat me wel staan, en nu zijn we weer vreemden voor elkaar.” “Een traan rolt een weg naar beneden, ‘Nee!’ vang het niet op, laat het rollen. Tot tranen niet meer uit ooghoeken rollen, laat het rollen die woede, dat onvermogen, die pijn en dat gemis.” “Bloemen geven me alles wat jij niet geven kon. Natuur zegt zoveel meer, doet zoveel meer voor ons: ‘helen zullen jullie, enkel voor jullie zelf.’”

Zonsondergangdromen

7 0

to be or not to be

to be or not to be zelfs als ik ben, lijkt het alsof ik niet ben weinig vat heb ik somtijds op wat in me leeft in me, neigt het naar veelte, put niet te vatten in put, naar die onzichtbare bodem reik ik behoedzaam, er deel van me nimmer licht in put, onbereikbaar voor anderen, weinig vat wik ik, weeg ik, een veelte, ik ben, ik ben niet wel verblijf ik behoedzaam, leegte neemt plaats ertussen neigt put, deel van me blinkt, ik belicht bodem en knik, zelfs als ik be, ben ik ook not

de jutte acrobate

3 0

mijn ik

mijn ik iets zat me in de weg, was het mijn schaduwmijn ik, de tijd, iets ging te snel, niet grijpenkon ik, beduusd om wat was en niet kon geduid het zat me in de weg, als haast voor het momenthet niet willen beleven, niet weten waarom het me in de weg liep, ook al wist ik, niet ik kon het grijpen, best snel ging het ogenblik, die tel greepme zelf gauw alsof niet ik er nog was, weg was al de tijd, het moment er voorbij en haast riep me na wees nooit bang voor moment, niets grijpt je tochmaar niet ik had geleefd, de tijd stond er stil, het was angst die me greep, tegelijk ogenblik, ik de tel kwijt mijn schaduw slaakte een zucht, niet de tijd, maarmijn ik in mijn weg, ik vergat, in twijfel vergingelke tel snel en met tijd tegelijk, ook het moment

de jutte acrobate

0 0

Sterke wind in Japan

sterke wind vandaag de ‘take out ok’ vlag vliegt bijna weg sterke wind vandaag blauwe bal weggerold tot onder de brug sterke wind vandaag oma houdt haar hoed stevig vast met twee handen sterke wind vandaag een roze klerenhanger naakt op het trottoir sterke wind vandaag leeg bierflesje houdt zich staand naast de convenience store sterke wind vandaag vrachtwagens razen voorbij, takken aanrakend sterke wind vandaag kom vijf minuten eerder dan normaal aan op kantoor

Margaretha Juta

9 1