liefde in tijden van corona
voor wie of wat bestaan heeft
mag je liefde tonen
voor zo’n vergankelijke constellatie van elementaire deeltjes
in de vorm van een geliefde grootouder of huisdier
of een kind zelfs dat te vroeg ontbond
of die vervlogen zomerdag
eindeloze zonnige dag
de geur van zonnecrème van het zonnige meisje
windstil, het ronken van een sportvliegtuigje
boven de duinen
het gedroogde zout van de zee op haar handdoek, een briesje
licht een tipje van de sluier van het geheugen
ik leef niet voor mezelf
de verademing te bestaan uit de stempels die het verleden gedrukt heeft
getatoeëerd in plastisch erfelijk materiaal
dit verhaal schrijft voortdurend zichzelf
lees je verder?
toon je liefde
voor wie of wat bestaat
die bruinvis en zeehond die je ooit hebt zien zwemmen
die vergankelijke berg, de gesmolten gletsjer, de dorre woestijn, het fossiel, de supernova, de afwezige dampkring
of dichter bij huis,
onder de brugslapende kinderen, in de zee verzopenhavelozen
werkelijk? is er geen veilige haven?
of op zijn minst niet onzichtbaar zijn,
want liefde is rekenschap
een mozaïek van uitingen
schilder ze, beschrijf ze, bezing ze,
want wij zijn het continuüm, voor wie of wat zal bestaan, door onze narratief zijn we liefde, archivarissen van de tijd en Het Gebeuren
zelf er volop in
zelf een conglomeraat van elektronen lichtjaren verwijderd van elkaar
en toch voorgoed verbonden
want er zijn poorten waardoor je in jezelf stapt
en uit het verwachtingspatroon van zelfverwerkelijking
ik is altijd wij geweest
liefde is een meervoud
het subject niet per se menselijk
er is troost in wie of wat bestaan heeft
het meisje is de oceaan is de vulkaan is de manen van Jupiter is je moeder is je vader is een virus is een koolstofverbinding is eureka is een orgasme is een regenwoud is een geiser is een kernramp is een tsunami is een heldendaad is vergeving
zoveel werelden zoveel zonnen zoveel verhalen zoveel betekenis
zelfs voor wie of wat nooit bestaat
is er ruimte en liefde, zoveel existentielust, zoveel bestaansdrift
hou vol
wees vol
van het andere
van de andere
wij zijn een meervoud (Merci, Stromae!)
Stromae - L’enfer
