vermoeide taal
mijn gedichten
zijn vermoeide taal
gedachten die als een aal
omheen de waarheid sluipen
ik schrijf hun letters samen
kevers die in stenen slapen
worden woorden die in te grote schoenen lopen
zoals kleine meisjes in moeders hoge hakken
breng mij een ritueel geslacht lam
en een konijnenpootje
bezorg mijn woorden een feest
zodat hun onmacht geneest