onder sterrengefonkel
mijn blikveld ving de maan
verdwalend in gedachten
of waar ik had gestaan
of wat ik kon verwachten
ik vroeg waar is de zon
de maan ging feller schijnen
alsof ze zomaar zeggen kon
kon ze ook zo verdwijnen
dat had ze zelfs gedaan
zag ergens achter nevel
in daglicht opgestaan
zon kruipend op een gevel
eerst kroop ze traag geslierd
ontwakend uit de dauw
terwijl ze me versiert
kruipt hogerop naar hemelsblauw
& toen ze daar wat hoger stond
zag ik 'm plots
de vlinder
fladdert heel hoog
duikt naar de grond
dan weer van hier naar ginder
ik volg 'm met m'n tekstballon
die hangt boven mijn hoofd
en doet hetzelfde als de zon
zoals de dag die veel beloorft
en neemt me ingedachten mee
ik dacht vooral
het siert je
zoals de zon zakt in de zee
gesponnen in een liedje