Op een foto genomen op jouw trouwdag
had je een idee van wat voor je lag?
Ik vraag me af, dacht je toen terug
aan het strand en de zeebries in je rug?
Keek je uit over de vlakke zee
naar een toekomst met jullie twee?
Een parasol, zand en blauwe lucht,
of was het een kamer in het zandkasteel, op de vlucht?
Waren er donderwolken die in de weg zaten
met het geluid van marcherende soldaten?
En heb je ze bewaard, de witte lelies,
of werden ze ruw vertrappeld door de nazi’s?
Ik bedoel, was de wereld perfect op dat moment
en was iedereen gelukkig en content?
Of dacht je aan de kinderen die je wou
En was je bang van wat komen zou?
Droomde je al hun namen en guitenstreken
maar durfde je ze nog niet uit te spreken?
Liep je toen ook achter de witte vlinder
zoals ik, jaren later in jouw tuin ginder.