Beste Michaël,
Dat is de naam van twee van mijn lifecoaches. Michaël is een aartsengel, maar ook een aarde engel. Hij zou een beschermer zijn, die wezens op het rechte pad houdt.
Misschien heb ik deze tweevuldigheid wel nodig. De éne om mijn demonen te verjagen, de andere om de krijtlijnen uit te zette voor mijn nieuwe weg.
Al zowat een dertig jaar twijfel ik over de creatieve invulling als compensatie voor mijn baan. Vroeger leek elke dag een feest. Nu bijna dertig jaar later is het een opgave. Er is zoveel veranderd. Gepensioneerden worden niet vervangen. De werkdruk is hierdoor enorm toegenomen. Warm menselijkheid is ver te zoeken. Men denkt enkel prestatiegericht.
Mijn uitlaatklep zijn mijn hobby’s. Ik durf eerlijk bekennen dat ik tijdens mijn werkuren als eens surf naar niet werk gerelateerde sites. Wat niet weet, niet deert, sus ik mezelf.
In mijn jonge jaren was ik gebeten door taal. Ik absorbeerde woorden, zoals keukenpapier dit doet met water, verzwelgen. Daarna verschoof mijn interesse naar beeldtaal. Fotografie en video namen de overhand.
Toch bleef lezen en schrijven altijd borrelen aan de oppervlakte. Ook al was ik bezig met bewegend beeld, gewaardeerd werd ik vooral voor het verhaal en de structuur van mijn kortfilms. Nu waren drie interessevelden met elkaar verweven.
Hoe moest het nu verder ? Waar ligt uiteindelijk mijn focus ? Het wordt tijd dat ik duidelijk weet welke richting ik uit wil. Wat zou ik op mijn bucketlist zetten? Misschien is dat wel de sleutel voor een definitieve keuze.
Een van de twee Michaëls zal me uiteindelijk de richting wijzen. Dat weet ik zeker.