je weet het niet
hoe je me telkens doormidden scheurt
ijsblauw neervlijt in mijn hart
daar even blijft hangen om dan toch
altijd vluchtig alsof je er nooit was
vederlicht voel ik elke adem-
tocht van de woorden die je tussen ons
liet vallen
verbeeld ik het me
of ben je hier echt geweest?
wachten
wachten
wachten
morgen gaat het beter
als ik maar de avond haal
de stilte daalt
ik wikkel mijn longen in een laken
slaak een zucht
jij komt in dromen waar ik eindelijk
adem