in de brasserie komt dit ter sprake
de afloop van een overspannen aarde
kan niet vergeleken worden
met mensen die niet willen leven
of buiten zitten zonder huid
zich de kleurpotloden herinneren
het pigment van meer of minder
ongelijkheid van hier tot ginder
geloven deden we tot we negen werden
nu zijn we breekbaar en stil
slikken voor de rust een zenuwpil
we moeten ons zo nu en dan bevrijden