Ik denk niet dat ik enkel voor mezelf spreek als ik zeg:
‘Je hebt geen idee hoeveel ik je mis. Het niet wendt…’
Het is alsof ik je heel mijn leven heb gekend. We hebben samen in dezelfde post gestaan. Jij de vroege… ik heb de nacht gedaan.
Zoveel plezier gehad, leed gedeeld en plannen gesmeed om samen op verlof te gaan.
Je was de eerste die me omhelsde en mee huilde uit geluk met mijn eerste zwangerschap.
Ons het plezier van kamperen bijbracht.
Levensgenieter, vrijgevig en een beetje te zot voor de mensen die je lief had.
Bijgevolg voor een ander in de problemen zat.
Turnhoutenaars noemen zichzelf binken,
maar met Jaak gingen de huwelijksklokken klinken.
Als echte grootouders hebben jullie onze kapoenen opgevangen, vertroeteld en bijgestaan.
Samen in Audreselles, de zee, kreukels rapen, mosselen kuisen, Jägermeister drinken. Samen aan de kookpot staan.
De kleine geneugtes, het samenhorigheidsgevoel, de zotte en zatte momenten.
Het warm gevoel van vriendschap… het speels samenspannen tegen onze venten.
Zoveel herinneringen, het was zo fijn…
Zoveel om dankbaar voor te zijn.
Mijn hart sterft langzaam af,
maar denk ik aan jou… hoor ik jouw spontane lach.
Hou een plaatsje op de eeuwige camping vrij.
Vroeg af laat zetten we onze caravan er bij.