Ik heb mijn lichaam neergepend
een corpus waar elke lichte lijn
haarfijn naar rillingen streeft
Met spieren om het aan te heffen
met een vel dat voelt als thuis
bescheiden met wat inkt bestrooid
en kleine littekens erdoorheen
Net genoeg tot jij er in leest
wat ik niet heb geschreven
Genoeg om ‘n beeld te worden
dat gonst van duizend woorden
maar genoegen neemt met één