Je kleedt je uit als was het een eeuwenoud ritueel dat volgens vaste, heilige voorschriften dient te worden uitgevoerd. Je kleren ondergaan de wetten van de zwaartekracht: ze glijden gedwee van je af, wetende dat weerstand bieden zinloos is - het is nu eenmaal hoe de dingen zijn.
Ik zie hoe je handen onder je blouse schuiven en de sluiting van je bh losmaken. Je buigt je zachtjes voorover om in een vloeiende, geruisloze beweging dat daglichtschuwe stukje stof door de mouw van je bloes te halen - als een goochelaar het veelkleurig doek bij de verdwijntruuk die ganse zalen met verstomming slaat.
Ook ik lig ademloos te kijken en wil applaudisseren. Maar dit moment is van een sacrale heiligheid dat ik enkel maar in stille ontroering toe kan kijken. Toe, kom naast me liggen en laat mij jou aanraken. Kom naast me en sta me toe wat jij je kledij niet toestaat: jou deze nacht tegen me voelen.