Moet ik verlegen zijn omdat ik anders ben
Nee, dat interesseert me geen fluit
Lach ik luid
Interesseert me geen fluit
Praat ik raar
In het openbaar
Stap ik raar
Het is nu eenmaal niet anders
Vroeger was ik daar verlegen voor
Maar het leven ging gewoon door
Moest altijd maar zwijgen
Daar kon ik wat van krijgen
Dacht dat ik geen verstand had
Dit volgt me nog altijd op mijn pad
Het aanvaarden is zo fijn
Want het brengt alleen maar zonneschijn
Ik stap, spreek, lach en geniet
Want mijn handicap zie ik niet
Dankzij Stef en mijn vrienden
Is het leven nu bijzonder
Doe alles wat ik kan
Want dat mag van de man
Heb gene jeugd gehad
Toen was ik een schildpad
Nu ben ik soms niet veel meer thuis
Of bij mijn ventje voor de buìs
H.M.