Wanneer de dag dimt
en sterren hoog
boven de stilte waken.
Als de wereld het jagend ritme staakt
en een deken legt over de daken
kijk ik neer op je slapende gezicht.
Hoe de onschuld je blik
omlijst. Hoe je met zilveren
wimpers een glimlach onderdrukt.
Tederheid blaast mijn hart op
als een ballon die nooit ploft.
Ik maak mezelf wijs dat
je veilig bent hier,
laat de deur op een kier
en vraag vergiffenis omdat
ik net nog kwaad op je was.
Ik werp een kusje geluk
dat klinkt als breekbaar glas,
mijn handen beschermend
eromheen.
Je bent niet alleen, mijn schat,
mama is hier.