Wortels uit het verleden nu losgerukt.
Door het venster van allang vergane tijd
bekijkt ze de nietszeggende wazigheid,
voelt zich als een peuk vertrapt en uitgedrukt.
Nieuwe vrienden kennen haar voetnoten niet,
noch de wapenfeiten uit haar levensboek.
Wie zonder leeft, is steeds naar vroeger op zoek,
een queeste naar toen, in dromen vol verdriet.
Wat de voortekenen aan haar prijsgeven,
wordt in de achteruitkijkspiegel zichtbaar.
Het jaar jaagt haar stokkende adem voorbij.
Zij hoopt op troost om stil te overleven.
Op vergeelde foto’s staan ze onschendbaar,
voordat eeuwigheid hen scheidt, zijn beeld nabij.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.