Leven is een bloemenveld
En ik ben de dood
Ik krul mijn hand rond de steel en
alsof het geen waarde heeft,
steel ik het leven van een ander
Ik vlecht de gestorven lichamen aan elkaar
en maak een ontzielde kroon
Voor mijn egoïstische blijdschap
Een kroon als beloning voor mijn harteloos bestaan
Wat ooit een bloemenveld was
is nu een bloedbad
Met een eenzame overlevende
Het wenkt me
Het lacht me uit
En ik realiseer
Dat ik
De bloem moet worden