In mijn leven kwam de zinloosheid
Altijd als een geschenk
Als het koesteren van leegte
Van een woordeloos moment
Maar in de ogen van de vrouw
Met het kind dood in haar armen
Vermoord door blinde oorlog
Wordt de zinloosheid de hel
Koud en stil
Brons en hard
Bloesem boven haar
Als een sluier van troost
Het zegt haar niets
Haar kind is dood
Ze staat daar en ze zwijgt
En meer heeft ze niet te zeggen
Het dode kind het heeft geen zin
Er valt niets uit te leggen
Wij willen altijd alles vatten
In dat grotere geheel
Het een wordt doel de ander middel
Zo wordt iedereen een deel
’t Geeft de soldaat die ligt te sterven
Op het slachtveld het gevoel
Mijn dood is niet voor niets
Ik sterf voor een hoger doel
Dat voelt beter dan te weten
Dat oorlog waanzin is
Laat hem maar liever denken
Dat alles zinvol is
Maar als dat hoger doel
Niet zou bestaan
Dan lag die man daar nu niet
Dood te gaan
Maar hij ligt daar ziet de bloesem
En denkt aan zijn vrouw en kind
En hoopt dat door zijn dood
Voor hen de vrede nu begint
Koud en stil
Brons en hard
Bloesem boven haar
Als een sluier van troost
Het zegt haar niets
Haar kind is dood