Annemie Corens

Gebruikersnaam Annemie Corens

Teksten

Mag ik

Een klein appartement Geen auto en geen tuin Het huishouden loopt altijd In de soep Geen werk naar mijn diploma Mijn inkomen wat klein Mag ik dan eigenlijk wel Gelukkig zijn? Geen partner, geen geliefde Geen kinderen, geen gezin Geen huisdieren, er is hier echt Geen kat Ik haal geen enkele norm Volg nooit de juiste lijn Mag ik dan eigenlijk wel Gelukkig zijn? Mag ik dan Mag ik dan Mag ik dan wel Gelukkig zijn? Mag ik dan Mag ik dan Mag ik Gelukkig zijn? Maar wat heb je aan die normen En aan de juiste lijn Als je weet dat je daarmee Nooit gelukkig zal zijn? Dan ben je voorbestemd Om altijd te blijven zoeken Want wat voor jou geluk is Dat staat niet in de boeken Dus ik schrijf woorden, ik schrijf liedjes Ik zing en speel gitaar Ik teken en ik schilder En ik reis naar weet ik waar Het is niet de grootste kunst Maar als dit liedje jou kan raken Dan is dat mij meer waard Dan snel carrière maken Als ik werk dan speel ik Verbazend dat dat kan Spelend zoveel geven Ik geniet er zo hard van Ik kan enkel authentiek zijn Ik baan mijn eigen wegen Zo kom je vanzelf Oprechte mensen tegen Ik wandel langs de zee Door bergen, bossen, wildernis Altijd weer verwonderd Over wat het leven is Schoonheid zien in alles Geboren voor het licht Blij zijn als een kind Met de zon op mijn gezicht Mag ik dan Mag ik dan Mag ik gewoon Gelukkig zijn Mag ik dan Mag ik dan Mag ik Gelukkig zijn

Stukken en brokken

Je denkt altijd dat jeToch iemand moet zijnMet een richtingEen doel in het levenEen mens uit één stukMet één waarheid, één droomWaarvoor je jezelf kan gevenDus zoek ik al jarenNaar wie ik zou zijnEn denk altijdWaar ga ik toch heen?Maar ik vind nooit een richtingIk heb nooit één doelIk val in stukken en brokken uiteen Stukken en brokkenNooit een geheelIk zwerf van het één naar het anderStukken en brokkenIk lijk nergens opMaar de stukken zijn nog heel Hier en daar iets wat ik weetHier en daar iets wat ik kanHier en daar iemand die ik wil zijnNu zoek ik niet meerWat die stukjes verbindtNu geniet ik gewoon van ieder stukWat mij beweegt is de vrolijke drangAl die stukjes wat mooier te makenSpelen, creërenIets nieuws uitproberenIk heb geen richtingIk heb geluk Stukken en brokken ... Een stukje een schrijverEen stukje een zoekerZoveel stukjes waar ik van houEen stukje verbeeldingEen stukje muziekEn ook een stukjeVoor jou

Waar is de tijd?

Waar, waar is de tijd? Dat we uren konden spelen Met wat takken in het bos Of met afgedankte spullen We verzonnen er op los Wereldreizigers en helden We waren alles tegelijk En de toekomst was nog mooier Want dan werd dat werkelijkheid Waar, waar is de tijd? Waar is de tijd? Van dromen, fantaseren En leven in ‘t moment Van altijd weer de grens verleggen Om te worden wie je bent Waar, waar is de tijd? De tijd dat alles nog kon Waar, waar is de tijd? Dat in ’t rijtje lopen saai was En orde een gevaar We speelden foute akkoorden Op een valse gitaar We zouden grootse dingen doen Dingen voor de eeuwigheid We zouden heel de wereld zien Want we hadden zoveel tijd Waar, waar is de tijd? Waar is de tijd? Van dromen, fantaseren En leven in ‘t moment Van altijd weer de grens verleggen Om te worden wie je bent Waar, waar is de tijd? De tijd dat alles nog kon En dan denk ik wat maak ik mezelf nu weer wijs Die tijd heeft toch nooit echt bestaan Maar ik zet alles zo graag op z’n kop en ik denk Die tijd is nooit voorbijgegaan Dit, dit is de tijd Van dromen, fantaseren En leven in ’t moment Van altijd weer de grens verleggen Om te worden wie je bent Dit, dit is de tijd De tijd dat alles kan

Bijna

Ik heb altijd gedacht Ga niet te ver weg Kijk goed om je heen Wat je zoekt is vlakbij Toch zag ik het niet Toch liep het steeds fout Want ik kan niet goed kijken Ga aan zoveel voorbij Toen leerde ik reizen Al had ik geen hoop Om ver weg te vinden Wat ik dichtbij niet vond Maar hier in het Zuiden Raak ik bijna gehecht Krijg ik bijna een richting Bijna vaste grond Dis amper my wêreld Dis amper my taal Dis amper die plek wat my wys Watter pad ek moet gaan Dit lyk amper moontlik Om te wees wie ek is Hier leer ek amper Om myself te verstaan Bijna gevonden Amper gekry Twee talen dansen In my kop deurmekaar Zo vanzelfsprekend Om jou taal te praat Het werd bijna mijn taal Net nie heeltemal Dis amper my wêreld Dis amper my taal Dis amper die plek wat my wys Watter pad ek moet gaan Dit lyk amper moontlik Om te wees wie ek is Hier leer ek amper Om myself te verstaan En ek sal dit weer los Ek bly altyd amper Maar weer in die Noorde Is die Suide steeds daar Twee tale in my kop Wat my deurmekaar maak Dit lyk nie perfek nie Maar ik ben graag bijna Dis amper my wêreld Dis amper my taal Dis amper die plek wat my wys Watter pad ek moet gaan Dit lyk amper moontlik Om te wees wie ek is Hier leer ek amper Om myself te verstaan Hier leer ek amper Om myself te verstaan (De tekst is voor een deel in het Afrikaans geschreven. Het Afrikaanse woord 'amper', betekent 'bijna') annemiecorens@hotmail.com

Hier heeft hij gespeeld

Witte muren, rode daken Vissershuisje* bij de zee De wind danst vrolijk met de bomen De tijd verdwijnt, doet niet meer mee Een kind speelt rustig in het huisje Maar wat gebeurt er in zijn hoofd? Een hele wereld gaat er open En is veel mooier dan beloofd Want hier heeft hij gespeeld Hier was alles mogelijk Hier won een kind van grote mensen Hier waren grenzen overbodig Hier heeft hij gespeeld Hier heeft hij gespeeld Hier kunnen kinderen alles aan Vliegen plots naar verre landen Waar ze iedereen verstaan Trekken door het oerwoud Door woestijnen, door het ijs En als de schat dan is gevonden Volgt er weer een nieuwe reis Zoveel boeven te verschalken Altijd met een slimme list En problemen op te lossen Als iemand zich weer heeft vergist Avonturen en verhalen Alles wat je je verbeeldt Hier is alles mogelijk Hier heeft hij gespeeld Witte muren, rode daken Vissershuisje bij de zee Het kind wordt groot, is nu volwassen Maar ach, de tijd doet niet meer mee Want hij blijft verhalen maken Fantaseren als een kind Dat de grens tussen verbeelding En echt niet nodig vindt Dat de wereld nog kan zien Zoals die zou moeten zijn Dat zelf de weg kan kiezen En altijd jong zal zijn Avonturen en verhalen Alles wat je je verbeeldt Hier is alles mogelijk Hier heeft hij gespeeld Jaren later zit ik hier Vissershuisje bij de zee Toont mij het kind dat ik ooit was Maar ach, de tijd doet niet meer mee Want ik kan nog altijd spelen Fantaseren als een kind Dat de grens tussen verbeelding En echt niet nodig vindt Dat de wereld nog kan zien Zoals die zou moeten zijn Dat zelf de weg kan kiezen En altijd jong zal zijn Avonturen en verhalen Alles wat je je verbeeldt Hier is alles mogelijk Hier heeft hij gespeeld Hier is alles mogelijk Hier heeft hij gespeeld *Tulpenlaan 46 in Koksijde, tegenwoordig het Jommekeshuisje

Kronkelwegen

Lopend door de duinen in de mist Mist die met een beetje zon Nieuwe kleuren maakt Kijkend naar die kleuren om me heen Ben ik zoals gewoonlijk De weg weer kwijtgeraakt Dus ik dwaal, ik dwaal ik verdwaal Ik weet niet waar ik ben Of waarheen ik moet gaan Dus ik dwaal, ik dwaal, ik verdwaal Lopend door de duinen in de mist Dwalen mijn gedachten af Naar wat ik nooit bereik Ik kom zo dikwijls niet waar ik wou zijn Omdat ik altijd met gemak De rechte weg ontwijk Ik volg liever kronkelwegen En loop me daar in vast Zoekend naar een weg die niet bestaat En zo ben ik overal Maar ga ik nergens heen En maak mezelf wijs dat dat volstaat Dus ik dwaal, ik dwaal, ik verdwaal Want de wereld is te mooi Om gewoon rechtdoor te gaan Dus ik dwaal, ik dwaal, ik verdwaal Waarom laat je je niet leiden? Waarom altijd alleen? Waarom volg je de gids niet Ga je samen ergens heen? Je zou gewoon kunnen vertrouwen Op iemand die de wegen kent Maar jij weigert om te volgen En zo blijf je waar je bent Lopend door de duinen in de mist Was ik weer vergeten Hoeveel mensen er bestaan Die me zouden kunnen leiden Maar ik Ik kan niet volgen Ik kan alleen mijn eigen tempo aan Maar de wegen die ik zoek Zijn door anderen gemaakt Zoals de taal en de muziek En alles wat mij raakt Hoe meer ik kan verdwalen Ver weg van iedereen Hoe meer ik ook besef Ik ben eigenlijk nooit alleen Zoveel mensen in mijn hart Waar ik mij aan heb gehecht Dus laat mij maar verdwalen Ik kom altijd weer terecht Dus ik dwaal, ik dwaal, ik verdwaal… annemiecorens@hotmail.com

Puur Geluk

Waarom het leven is ontstaan En hoe je leven moet Dat zal geen mens ooit weten En dus gaan we op zoek Naar prachtige verhalen Om onszelf een plaats te geven In dit wonderlijk bestaan Maar misschien was het leven Puur geluk Puur geluk Wie weet was het leven Puur geluk Maar we wringen ons in bochten We staan er niet bij stil We laten ons bepalen Door wat een ander wil Ons leven vastgespijkerd Omdat er zoveel druk is En zo zijn we vergeten Dat leven puur geluk is Puur geluk Puur geluk Eigenlijk is leven Puur geluk Dus breek met wat je tegenhoudt En wat er niet toe doet Het leven is geen draaiboek Dat je volgen moet Zoek wegen die nog niet bestaan En ga weer naar de bron Leef tot op de bodem Ik wou dat ik het kon Puur geluk Puur geluk Eigenlijk is leven Puur geluk

Het voordeel van de twijfel

Ik wist niet waarom Ik wist niet waarheen Wist eigenlijk niks meer Elke richting verdween Ik kon nog wel dromen Maar wat heb je daar aan Als je altijd weer twijfelt Welke kant je op moet gaan Ik probeerde te schrijven Maar het werd nooit een lied En toen schreef ik niks meer Het lukte me niet Om te zoeken naar muziek Die de twijfel vergat Tot ik besefte Wat een voordeel ik had Het voordeel van de twijfel Het voordeel van altijd blijven zoeken En nooit iets zeker weten Van alles open laten En elke grens vergeten Het voordeel Het voordeel van de twijfel Als je de woorden niet vindt Waar je bruggen mee bouwt Als je dichterbij wil komen Maar de weg niet vertrouwt Als je antwoord wil geven Maar alles blijft een vraag Als je het ook niet meer weet Dan geef ik je graag Het voordeel van de twijfel Het voordeel van altijd blijven zoeken En nooit iets zeker weten Van alles open laten En elke grens vergeten Van elkaar de ruimte geven En de kans tot niets te komen Van verdwalen en mekaar Misschien toch weer tegenkomen Het voordeel Het voordeel van de twijfel Ik weet niet waarom Ik weet niet waarheen Ik weet eigenlijk niks meer Elke richting verdween Maar ik kan nog dromen Het vuur blijft bestaan En ik hou van de twijfel Welke kant ik op moet gaan Het voordeel van de twijfel

Afstand

Wat ik ook zie Wat ik ook doe Wat ik ook hoor En wat ik ook voel Waar ik ook heen ga En waar ik ook ben Ik zoek altijd naar afstand Weg van dat wat ik ken Ik dacht ik wil weten Wat doet het met mij Als ik voor een tijdje Uit mijn leven verdwijn Zo ging ik naar het zuiden Om ver weg te gaan En ik hield van de afstand Die er zo was ontstaan Ik zoek altijd naar afstand Ik lijk steeds op de vlucht Dichtbij wordt beklemmend Afstand geeft rust Zo werd ik een vreemde Die de taal niet begrijpt Niet doet wat normaal is Altijd anders mag zijn Verlost van de druk Te moeten zijn als iedereen Keek ik vanop een afstand Naar de dingen om me heen Ik zoek altijd naar afstand Ik lijk steeds op de vlucht Dichtbij wordt beklemmend Afstand geeft rust Ik zag vrouwen eten koken voor de armsten Ik zag een man die van afval bloemen maakt Ik zag kinderen spelen en lachen Ik sprak een man die zijn huis was kwijtgeraakt Ik zag kerken openstaan voor iedereen Ik zag mensen die proberen samen leven Ik sprak een vrouw die haar zoon was vermoord En ik zag mensen elkaar een toekomst geven En door altijd op een afstand te blijven Verwonderd over wat ik zag Vond ik mijn weg als buitenstaander En kwam misschien wel dichterbij Dan ik dacht Ik zoek altijd naar afstand Ik lijk steeds op de vlucht Dichtbij wordt beklemmend Afstand geeft rust

Zian

Op een bank in de Kompanjiestuin Een zwerver komt naar me toe Hij vraagt: tekent u? Nee, ik schrijf Wil ik dan iets voor hem doen? Want jij bent door God naar mij gezonden Ik die al jaren door de straten dwaal Ik vraag geen geld, ik vraag alleen schrijf alles op En vertel de wereld mijn verhaal I’m sixty-one, oud en versleten Toen mijn vrouw is gestorven ben ik alles kwijt geraakt I’m alone, het is hard, dus drink ik my doppie Want zonder ’n doppie kan je niet slapen op straat Mag ik my doppie drinken, mag het asjeblieft? Want ik krijg te min money om een huis te betalen Alle problemen hangen samen met geld Ze steken ons weg in plaats van te helpen Maar nu wordt het anders, nu jij alles vertelt Want jij bent door God naar mij gezonden Ik die al jaren door de straten dwaal Ik vraag geen geld, ik vraag alleen schrijf alles op En vertel de wereld mijn verhaal I’m coloured, ’n kleurling, ’n bruinman uit Kaapstad Wij leven hier ook, maar ze steken ons weg The world is a ghetto, maar ik doe wat ik wil Ons land is niet goed, de kleurling heeft pech Alle jobs gaan naar zwarten, dus vind ik geen werk meer Al heb ik nog zoveel talent Die regering, hy mors, Zuma must suffer Hy is ’n gemorspresident Maar jij bent door God naar mij gezonden Ik die al jaren door de straten dwaal Ik vraag geen geld, ik vraag alleen schrijf alles op En vertel de wereld mijn verhaal Mijn moeder zei: ik weet niet waar je gaat Maar ga je eigen weg en dat heb ik altijd gedaan Moenie worrie nie, God is goed, hij is de beste gids Hij toont je waar je moet gaan Je kan zijn wie je wil, je kan zijn wat je wil Je kan zijn wie je wil, je kan zijn wat je wil Je kan zijn wie je wil, je kan zijn wat je wil Maar je kan nooit Allah zijn Maar jij bent door God naar mij gezonden Ik die al jaren door de straten dwaal Ik vraag geen geld, ik vraag alleen schrijf alles op En vertel de wereld mijn verhaal Op een bank in de Kompanjiestuin Trots, hoop en wanhoop verdoezeld met wijn Ach, Zian, ik wist toen ook niet Dat jou verhaal nu een liedje zou zijn

!Khwa ttu

Je kan denken aan alles wat voorbij is Samen leven met de dieren met het land en met de taal Taal die veel meer waard is dan bezit Want daarin zit alle kennis alle wijsheid elk verhaal Je kan vloeken op al wie ervoor zorgde Dat die wereld van toen niet meer bestaat Zoveel mensen in een hoekje zijn gedwongen En de taal verloren is geraakt En taal is het water dat door het leven stroomt En alle dingen met elkaar verbindt En water is leven de bron van al wat is De zachte kern waar alles mee begint Je kan ook zoeken naar wat is blijven leven In de klanken van een eeuwenoude taal Die wereld van toen opnieuw ontdekken En laten stromen naar de wereld van vandaag Samen groeien met het oog op de toekomst Met een verleden dat je sterker maakt En de taal elke taal mag blijven klinken Omdat taal je hele leven raakt Want taal is het water dat door het leven stroomt En alle dingen met elkaar verbindt En water is leven de bron van al wat is De zachte kern waar alles mee begint Meestal schrijf ik liedjes over zoeken en niet vinden Over twijfel over chaos over wat er leeft vanbinnen Maar hier op !Khwa ttu gebeuren zoveel mooi dingen Dat mijn taal een nieuwe weg zoekt om daarover te zingen In de Afrikaanse zon krijgt mijn taal een andere kleur In die Afrikaanse son kry my taal 'n ander kleur Want taal is het water dat door het leven stroomt En alle dingen met elkaar verbindt En water is leven de bron van al wat is De zachte kern waar alles mee begint Geschreven op reis door Zuid-Afrika. !Khwa ttu is een plek waar San een opleiding tot toeristische gids kunnen volgen. Hun rijke taal en cultuur krijgen weer aandacht en als geschoolde gids kunnen ze hun eigen toekomst in handen nemen.

Over de zee

Ik had een lied willen schrijven Over de zee Maar er was niets om te schrijven Er was alleen De zee Ik heb uren zitten staren Naar de golven en ik weet Er is niets te verklaren Er is alleen De zee Ik heb weken rondgereisd In dit land met duizend kleuren Waar zoveel is gebeurd En nog zoveel moet gebeuren En zoekend naar een rustpunt Kwam ik bij de oceaan Ik dacht hier kan ik schrijven Hier wordt alles een verhaal Dus ik heb uren ziten luisteren Naar het ruisen van de zee Het is alleen maar ruisen Het is alleen De zee Een hele familie Springt plots vrolijk in de zee Denkt niet aan de oceaan Speelt er simpel mee En ik kijk op een afstand toe En denk nu krijgt het zin Je kan de zee niet vatten Dus gooi jezelf erin Maar ik heb uren zitten luisteren Naar het ruisen van de zee Het is alleen maar ruisen Het is Alleen De zee Geschreven op reis door Zuid-Afrika

Spijt

Ik ken woorden om te schrijven Ik ken klanken voor een lied Ik ken zinnen die niets zeggen En ik ken mezelf niet Ik ken veel wat geen belang heeft Ken zelfs soms wat zekerheid Ik ken hoogtes, ik ken laagtes Maar ik ken, ik ken geen spijt Ik heb dromen en gedachten Ik heb zoveel fantasie Ik heb geluk, ik heb de ruimte En ik heb het leven lief Ik heb mijn eigen weg verzonnen Ik heb geduld, ik heb de tijd Ik heb veel te lang gewacht Maar ik heb, ik heb geen spijt Ik zou mezelf kunnen vervloeken Voor alle tijd die ik verloor Voor keuzes die ik niet gemaakt heb Voor dwalen langs het foute spoor Maar wie was ik geweest Als ik het anders had gedaan Echt niet wie ik nu ben En daar hecht ik zo hard aan Want ik heb mijn eigen weg verzonnen Ik heb geduld, ik heb de tijd Ik heb veel te lang gewacht Maar ik heb, ik heb geen spijt Natuurlijk leef ik zonder spijt Omdat ik nooit iets doe Waar ik later spijt van heb Maar misschien ooit op een dag Krijg ik spijt Dat ik nooit iets heb gedaan Waar ik later spijt van heb Want ik heb dromen en gedachten Ik heb zoveel fantasie Ik heb geluk, ik heb de ruimte En ik heb het leven lief Ik heb mijn eigen weg verzonnen Ik heb geduld, ik heb de tijd Ik heb veel te lang gewacht Maar ik heb, ik heb geen spijt

Houffalize

Alleen in een klein restaurantje De pizza heeft gesmaakt Geniet nog wat van het streekbier ’t Wordt zeker niet te laat Alles loopt zoals ik wil Zoals ik wil zijn Want niemand beheerst zoals ik De kunst om alleen te zijn Iemand vraagt of hij bij me mag zitten En ik denk, ach ja, waarom niet Een Fransman uit de Vogezen Tewerkgesteld in dit gebied Vertelt dat hij weken van huis is De avonden bitter en saai De Spanjaarden die met hem werken Ze spreken een andere taal Hij biedt nog een glas aan, ik weiger Maar Frans was nooit zo mijn ding En geen buitenlander begrijpt Dat je tripel niet met sloten drinkt Dus ik drink er nog eentje voor hem En hij praat zo vergeet hij de pijn Hij heeft duidelijk geen verstand Van de kunst om alleen te zijn En ik geloof hem als hij zegt Dat ik hem iets doe Vous m’ avez craquée Ik weet niet wat het is Maar het klinkt wel goed En ik wil wel geloven Dat ik hem iets doe Vous m’ avez craquée Ik weet niet wat het is Maar het klinkt wel goed En ik zou het hem graag willen leren De kunst om alleen te zijn Hij komt eindelijk waar hij naartoe wou Hij toont mij een foto als een talisman Zijn dochter is vier, zijn zoon anderhalf Zijn vrouw er vandoor met een andere man Wat moet ik hierop nog zeggen Ik zou graag een held willen zijn Maar ik heb niet meer te bieden Dan de kunst om alleen te zijn Ik vraag hem niet eens hoe hij heet En we zien elkaar nooit meer terug Deze avond heeft echt iets betekend Maar ik ga altijd weer op de vlucht Hij praat wat met andere mensen Ik neem afscheid en verdwijn De kunst heeft alweer overwonnen De kunst om alleen te zijn En ik loop door de nacht Maar het laat me niet los En ik vraag me soms af waar het eindigt Ik loop door de nacht Maar het laat me niet los En ik vraag me soms af waar het eindigt De kunst om alleen te zijn De kunst om alleen te zijn De kunst Om alleen Te zijn

Hersens

Een zweefvlieg vraagt zich zelden af waarom ze leeft Laat staan waarom ze zoveel poten heeft Geen vlieg ligt wakker van de vraag “Wat is volmaakt?” De hersens van een vlieg zijn daarvoor niet gemaakt Als ik de hersens van een zweefvlieg had gehad Had ik het leven zeker lichter opgevat En al die vogels raken nooit het noorden kwijt Ook zonder routeplanner komen z’ er altijd Bij mij is dat wel anders ik weet nooit waarheen ik wil En als ik het al weet dan slaan mijn hersens weer op til Als mijn hoofd uit vogelhersens zou bestaan Dan wist ik zonder twijfel waar ik heen moest gaan En zelfs een hond gedraagt zich braafjes zoals ’t moet Sociaal gedrag loopt ook bij schapen altijd goed De hersens van een dier zijn netjes opgebouwd En in de mijne loopt er altijd wel iets fout Had ik de hersens van een hond of van een schaap Dan stond ik ongetwijfeld niet zo vaak voor aap Maar ik hou van chaos en van twijfelen waarheen Van misverstanden en van veel te veel alleen Van onvolmaakt en van gepieker in de nacht Van niet begrijpen wat er van mij wordt verwacht Moest ik het stellen met de hersens van een beest Dan was mijn leven veel te ordelijk geweest

Normaal

Wees normaal, doe gewoon en gedraag je Loop in de rij, stop met dromen en ga door Maakt het dan helemaal niets uit wie ik ben Ik wordt beknot tot ik mezelf niet meer herken Als ik moet zijn zoals een ander, dan val ik uit de boot Maar vanbinnen danst de vreugde voort Ik verzin de gekste dingen En vertel ze aan de trap Ik speel met nonsenswoorden Zie in elke wolk een grap Ik zing wat ik niet laten kan En lach met wat ik doe In mijn hoofd is alles open Maar naar buiten is het toe Want soms wil ik wel in ’t rijtje lopen Maar ik zie het niet En soms wil ik wel normaal zijn Maar ik ben het niet En soms wil ik wel in alles meegaan Maar ik begrijp het niet En soms wil ik wel de massa volgen Maar ik voel het niet Ik voel het niet Ik voel het niet Dus ik verzin de gekste dingen En vertel ze aan de trap Ik speel met nonsenswoorden Zie in elke wolk een grap Ik zing wat ik niet laten kan En lach met wat ik doe In mijn hoofd is alles open Maar naar buiten is het toe

Vakjes

Ik heb alles losgelaten Wat ik niet de moeite vond Ideeën van vroeger Toen er zekerheid bestond Wat goed was was goed En wat slecht was verkeerd Nu is alles verdwenen Wat ik ooit heb geleerd Geen onderscheid meer Tussen vreemd of gewoon Tussen denken en voelen Tussen lelijk of schoon Geen onderscheid meer Tussen nieuw of uit de tijd Dus schrijf ik gewoon Wat mij het beste lijkt Want ik pas niet in vakjes Ik wil grenzeloos zijn Zo blijft alles open En alles gaat aan mij voorbij Maar jij gelooft graag Dat er vakjes bestaan Kan alles verklaren Geeft alles een naam En zo kan je verder Want jij weet waarheen En ik blijf hier achter Ik blijf alleen Want ik pas niet in vakjes Ik wil grenzeloos zijn Zo blijft alles open En alles gaat aan mij voorbij Och, waar ben ik mee bezig Nu doe ik het ook Jij denkt in vakjes En ik doe dat niet Zijn dat dan geen vakjes? En ik pas niet in vakjes Ik wil grenzeloos zijn Zo blijft alles open En alles gaat aan mij voorbij

Wat ik wil

Wil ik wel zomaar teksten schrijven Wil ik wel vreemde liedjes zingen Wil ik wel wil ik op dat podium Wil ik ook nog wat muzikanten Wil ik niet liever op mijn eentje Wil ik dat iedereen hoort wat ik zing Wil ik wel dat ge mij zo aankijkt Wil ik wel dat ge mij doet blozen Wil ik wel dat ge mij hier zo ziet staan Wilt ge wel dat ik mij zo aanstel Wilt ge wel al die onzin horen Wilt ge wel dat ik dit lied voor u zing Altijd twijfel Altijd die twijfel Tussen klanken of zinnen Tussen doorgaan of iets nieuws beginnen Tussen rust of avontuur Tussen choco of confituur Altijd twijfel Altijd die twijfel Wil ik wel zonder twijfel leven Wil ik wel alles zeker weten Zou ik dan zou ik nog zijn wie ik ben Wil ik wel weten waar ik heen ga Wil ik wel weten wat gaat komen Wil ik wel weten wat ik wil?

Kruidenthee

Ik neem een slok Van de kruidenthee Een warm gevoel Gaat met me mee Wie zou daarover Een liedje willen schrijven Wat een gek idee Kruidenthee ‘k Zou kunnen zingen Wat in mijn hoofd gebeurt Of hoe een droom De wereld kleurt Of over zoeken Naar wat geen mens begrijpt Maar het zit niet mee Ik wil alleen maar Kruidenthee Wat een gek idee Kruidenthee Kruidenblaadjes Kokend water De thee gaat weg Wat blijft dat is het water Misschien dronk Plato Toen hij zijn boeken schreef Wel vele liters Kruidenthee En dacht Wat een gek Idee Kruidenthee Zo schreef ‘k een lied Over een stomme thee ’t Is te banaal Ik stop ermee Straks komt dit lied nog Op ceedee En ik wou alleen maar Kruidenthee Wat een gek idee Kruidenthee

Het doet me niets

Had ik mijn speelgoed opgeruimd Had ik mijn huiswerk maar gemaakt Dan was papa vast niet weggegaan Had ik maar niet zo hard geroepen Niet gezeurd voor nog een snoepje Dan woonden wij nog samen in één huis Nee, ik ben niet kwaad Omdat jullie altijd ruzie maken En niet meer samen wonen En ik elke week verhuis Nee, ik ben niet kwaad Maar als ik beloof ik zal goed leren En elke dag piano spelen Beloof jij dan, het wordt weer zoals het was? Nee, ik heb geen verdriet Omdat geen mens vraagt wat ik vind Van wonen in twee huizen Met elk een nieuw gezin Nee, ik heb geen verdriet Grote jongens Huilen niet Nee, het doet me niets Dat aan tafel over mij Niet meer mijn eigen papa zit Maar een man met flauwe grappen Nee, het doet me niets Ik stop gewoon mijn oren dicht Maar als ik beloof ik zal goed leren En elke dag piano spelen Beloof jij dan, het wordt weer zoals het was?

Feest in de kroeg

Glazen vol bier of niet meer of nog half Op de tafels en stoelen die kraken Gelach aan de toog om een grap die dateert Uit de tijd dat de dieren nog spraken De rook hangt geduldig wat onder ’t plafond En de radio zingt elke keer De liedjes die elke bezoeker hier kent Want herkenbaar is goed voor de sfeer Laat het bier maar komen Het is feest in de kroeg Laat ons alles vergeten En drinken tot morgenvroeg In een hoek van ’t café zit een groepje apart Ze verkopen verstandige praat De wereld is rond God is dood enzovoort En de jeugd weet niet waar het om gaat Ge zijt beter met twee want alleen is alleen En met tweeën dan zijt ge met twee Da’s het slimste dat ik hier in jaren heb gehoord Die man schopt het nog tot premier Laat het bier maar komen Het is feest in de kroeg Laat ons alles vergeten En drinken tot morgenvroeg Er zit een man met een vrouw en het liefdesvuur brandt Met alle gevolgen van dien Na al dat gekus vindt hij ’t toch wat vervelend Dat iedereen hen zo kan zien De man vraagt haar of ze met hem mee wil gaan En zij moet daar even om lachen Ze zegt ik wil graag maar het zal nu niet gaan Want mijn man zit op eten te wachten Laat het bier maar komen Het is feest in de kroeg Laat ons alles vergeten En drinken tot morgenvroeg En ik zit hier alleen en ik kijk en ik luister En glimlach om dat wat ik zie En ik vraag me soms af wat het met me zou doen Als ik mee kon gaan in die magie In die wereld van drinken En nergens aan denken Van alles kan alles is goed Van jezelf te verliezen En niet moeten kiezen Want alles komt zoals het moet Laat het bier maar komen Het is feest in de kroeg Laat ons alles vergeten En drinken tot morgenvroeg

Sterker dan mezelf

Er zijn mensen die gewoon kunnen vallen Voor een ander, voor roem of chocola En achteraf dan schaamteloos bekennen Sorry, ik dacht even niet na Er zijn mensen die gewoon op het gevoel Zonder te denken, zomaar uit zichzelf De gekste en de mooiste dingen doen Waarvan ze zeggen: het was sterker dan mezelf Kon ik mezelf een keer verliezen Kon ik mezelf eens laten gaan Kon ik eens zeggen: het is sterker dan mezelf Maar mezelf, daar lijkt geen ontkomen aan Er zijn mensen die gewoon zichzelf verliezen En zich later dan weer vinden, kerngezond Als ik mezelf gewoon zou laten vallen Dan lag mezelf in duizend stukken op de grond Ik doe alsof ik sterk ben maar eigenlijk ben ik broos Dus zorg ik dat er niets mezelf ooit raakt Veilig op een afstand, niemand kan erbij Zo heb ik mezelf gemaakt Kon ik mezelf een keer verliezen Kon ik mezelf eens laten gaan Kon ik eens zeggen: het is sterker dan mezelf Maar mezelf, daar lijkt geen ontkomen aan Als ik mezelf kon zien als iemand die verandert Niet als een beeld uit brons of porselein Maar als elke dag weer een beetje anders Dan zou verliezen niet zo moeilijk zijn Kan ik mezelf een keer verliezen Kan ik mezelf eens laten gaan Dan kan ik zeggen: het is sterker dan mezelf En toch mezelf, daar is geen ontkomen aan

Niets

Er zijn klanken Er zijn woorden Er is taal Er is muziek Er is zoeken Er is vinden Maar ik Ik zoek naar niets Er is denken Er is voelen Er is dromen Er is iets Er is meer Er is alles Maar ik Ik zoek naar niets Er is zoveel Om van te houden Zoveel Om voor te gaan Zoveel Om waar te maken Maar ik Ik zoek naar niets

Verzwegen geluk (het lied van Floria)

Ergens verborgen Het verzwegen geluk Jaren van liefde Je trapte ze stuk Ik koester nog altijd Wat verloren is gegaan Maar jij doet alsof Het nooit heeft bestaan Het komt niet terug Voorbij is voorbij Daar kan ik mee leven Maar ik kan er niet bij Dat je alles wat we voelden Wie we waren voor elkaar Afdoet als leugens Als fout, als gevaar Leeft er iets verder Of ging alles stuk Ergens verborgen Het verzwegen geluk Jij zag het licht Het duister voorbij Je zag alles helder En nu was je vrij Om op alles neer te kijken Wat je zo had bemind Jij zag het licht Jij werd verblind Als jij had kunnen schrijven Wie ik voor je ben geweest Dan had ik nog een troost Maar nee, iedereen leest Hoe ik voor jou een last was Niet meer dan een probleem Vroeg je je ooit af Of ik dat zomaar neem? Leeft er iets verder Of ging alles stuk Ergens verborgen Het verzwegen geluk (Dit lied hoort bij de voorstelling "Vita Brevis")

Het lied van Aurelius

Los kunnen laten Wat je tegenhoudt De stap kunnen zetten De leegte binnengaan Weg van de gewoonte Die je ogen sluit Je dromen beknot Je gevangen houdt Het lijkt op een afgrond Het lijkt op verliezen Het lijkt op angst Op dood en vernieling Maar alles hangt samen Alles heeft zin Alles is mooi Ook al zie je het niet Alles hangt samen Alles heeft zin Alles is mooi In het juiste licht Ik ben niet de held Die demonen verslaat Altijd de weg weet En geeft wat je vraagt Ben soms als een kind Bang in het donker Wacht op het licht Weet dat het komt Want alles hangt samen Alles heeft zin Alles is mooi Ook al zie je het niet Alles hangt samen Alles heeft zin Alles is mooi In het juiste licht (Dit lied hoort bij de voorstelling "Vita Brevis")

Alles al gezegd

Ik lag te kijken naar de sterren Aan de eindeloze hemel In het midden van de nacht Overtuigd dat alle waarheid In de sterren staat geschreven Stond ik op terwijl ik dacht: Deze nacht wordt alles anders Zal de hemel tot me spreken Vannacht weet ik waar het leven over gaat Dus maan en sterren geef me antwoord Op de vragen die ik stel Zeg me waarom ik besta Maar de lucht was leeg En de maan die zweeg En de sterren Hadden alles al gezegd Zo stond ik daar alleen In het midden van de nacht Het antwoord van de sterren Was harder dan verwacht Dat het leven zin had Die illusie was ik kwijt In plaats van diepe woorden Vond ik … de eenzaamheid Want de lucht was leeg En de maan die zweeg En de sterren Hadden alles al gezegd Om me heen was enkel stilte In mezelf alleen de angst Omdat niets nog zeker was Maar toen de stilte langzaam doordrong Tot het diepste van mijn hart Voelde ik hoe mooi het was Om te leven met de stilte En eenvoudigweg te denken: Ik weet niet waaróm ik besta Want pas dán voel je het wonder Wordt het leven ongelofelijk Pas dan voel je dát je bestaat Zo stond ik daar alleen In het midden van de nacht Het antwoord van de sterren Was mooier dan verwacht Dat het leven zin had Die illusie was ik kwijt Maar in ruil voor diepe woorden Vond ik … de onuitspreekbaarheid Want de lucht was leeg En de maan die zweeg En de sterren Hadden alles al gezegd

Meer niet

Geen onverwachte diepe woorden Geen mooie speling van de taal Geen nieuw idee om te geloven Geen pleidooi zelfs geen verhaal Misschien een glimlach haast onzichtbaar Een vaag gevoel dat verder gaat Misschien wat glinster in je ogen Een bloem die langzaam opengaat Zo sta ik hier en kijk onzeker Hoe klanken stromen woorden gaan En zoek naar wat dit lied betekent Alsof dat antwoord zou bestaan Alleen het spelen met geluiden Alleen het trillen van de lucht Veel meer dan dat kan ik niet geven En meer vraag ik ook niet terug Geen onverwachte diepe woorden Geen mooie speling van de taal Geen nieuw idee om te geloven Geen pleidooi zelfs geen verhaal Misschien een glimlach haast onzichtbaar Een vaag gevoel dat verder gaat Misschien wat glinster in je ogen Misschien dat daar muziek ontstaat

Geef

Geef mij een woord Waarmee ik alles Kan beschrijven Geef mij de tijd Om te zoeken Naar dat woord Geef mij een taal Waarmee ik alles Kan begrijpen En die alleen maar zegt Wat ik bedoel Of geef mij ’t gevoel Dat ik niet alles moet begrijpen En leer mij vertrouwen Vertrouwen op dat gevoel

Gewoon een steen

Een doodgewone middag Ik zit weer in het park Voor mij het werk van Lipsi Gewoon en toch apart Verbazend hoe de kunstenaar Het marmer heeft gekneed Tot enkel nog de vorm bleef Of iets wat schoonheid heet Dan komt een kind voorbijgeraasd Nieuwsgierig enthousiast Voorzien van rake commentaar Die bij het kunstwerk past De waarheid uit een kindermond Hij roept dan ook meteen Wat is daar nu bijzonder aan Dat is gewoon een steen Gewoon een steen Gewoon een steen Geen zware grote woorden Geen doekjes er omheen Gewoon een steen Hij had mee kunnen vliegen Op een reis naar de zon Het kunstwerk werd een ruimteschip Dat alles overwon Misschien is het een toversteen En al wie er naar kijkt Verandert in een paddestoel Voor eeuwig en altijd Of was het toch een grote draak Die hier een tand verloor Die staat nu mooi tentoongesteld Maar niemand heeft dat door Ach alles wat ik zo verzin Het kind kijkt daar doorheen Wat is daar nu bijzonder aan Dat is gewoon een steen Gewoon een steen Gewoon een steen Geen zware grote woorden Geen doekjes er omheen Gewoon een steen Het kunstwerk staat daar nu nog steeds De jongen ging voorbij Ik zit hier weer en glimlach Om de woorden die hij zei En toch moet ik bekennen De betovering verdween Al kijk ik naar een meesterwerk Dat is gewoon een steen Gewoon een steen Gewoon een steen Geen zware grote woorden Geen doekjes er omheen Gewoon een steen

Bomslachtoffer

In mijn leven kwam de zinloosheid Altijd als een geschenk Als het koesteren van leegte Van een woordeloos moment Maar in de ogen van de vrouw Met het kind dood in haar armen Vermoord door blinde oorlog Wordt de zinloosheid de hel Koud en stil Brons en hard Bloesem boven haar Als een sluier van troost Het zegt haar niets Haar kind is dood Ze staat daar en ze zwijgt En meer heeft ze niet te zeggen Het dode kind het heeft geen zin Er valt niets uit te leggen Wij willen altijd alles vatten In dat grotere geheel Het een wordt doel de ander middel Zo wordt iedereen een deel ’t Geeft de soldaat die ligt te sterven Op het slachtveld het gevoel Mijn dood is niet voor niets Ik sterf voor een hoger doel Dat voelt beter dan te weten Dat oorlog waanzin is Laat hem maar liever denken Dat alles zinvol is Maar als dat hoger doel Niet zou bestaan Dan lag die man daar nu niet Dood te gaan Maar hij ligt daar ziet de bloesem En denkt aan zijn vrouw en kind En hoopt dat door zijn dood Voor hen de vrede nu begint Koud en stil Brons en hard Bloesem boven haar Als een sluier van troost Het zegt haar niets Haar kind is dood

Nergens

De weg die ik volg Bestaat niet En alles wat ik doe Het leidt nergens toe Ik weet het zo goed Ik sta nergens Want dat is precies Waar ik moet zijn Nergens met mijn woorden Mijn gitaar en mijn stem Laat het zo zijn Dit is wie ik ben

Voor

Voor de platgetreden paden Voor de nieuwe frisse wind Voor de glimlach en de tranen Voor geluk dat niemand ziet Voor het denken en het dromen Voor het ingebeeld verdriet Voor het spelen en het zingen Voor de noten de muziek Voor de toekomst in de verte Voor de tijd die stil blijft staan Voor het zweven door de leegte Voor de woordenloze taal Voor de waanzin van het weten Voor de waarheid die vergaat Voor de onvervalste vreugde Voor de deur die opengaat Voor de lente die zal komen Voor de kleuren om me heen Voor het wankel enthousiasme Voor de onmacht het geschreeuw Voor de uitgestoken hand Voor de rust die ik nooit leer Voor de twijfel diep vanbinnen Voor bezieling telkens weer Voor je onbegrepen woorden Voor het zwijgende gebaar Voor de onrust in je ogen Voor het zoeken naar elkaar Voor altijd opnieuw beginnen Voor de kracht om door te gaan Voor wat ik nooit zal kunnen zeggen Wil ik bestaan

God is dood

God is dood Is Hij rustig ingeslapen Kwam Hij vredig aan zijn eind Of was ’t onze blinde moordlust Waar de goedheid door verdwijnt Is Hij weggekwijnd van schaamte Jaloezie of haat en nijd Of hebben wij Hem zonder weten Doodgeknuffeld mettertijd ‘t Was misschien de wetenschap Die ons allemaal verleidde Om de Schepper te negeren En Hem langzaam dood te zwijgen ‘t Was misschien niet onze fout Hij had maar beter moeten weten Om ons niet zoveel verstand En wat meer gevoel te geven God is dood God is dood Ongelukkig overleden Maar Hij kan ervan op aan Hij komt zeker in de hemel Waar ’t om gaat bij je communie Zijn cadeaus en mooie kleren De student die denkt dat kaarsjes Beter helpen dan studeren Mooie woorden en symbolen De traditie lijkt intact Maar uit al die koude drukte Is God al lang ontsnapt God is dood God is dood Ongelukkig overleden Maar Hij kan ervan op aan Hij komt zeker in de hemel ‘k Heb het gehoord van slimme mensen ze schreeuwen God is dood Wij zijn veel rationeler nu Wij zijn niet idioot Een man die over ’t water loopt Hoe haal je ’t in je hoofd Er is geen zinnig mens Die zo’n verhaaltjes nog gelooft En God laat al die druktemakers Wijselijk begaan Hen leren wat symbool is Daar begint zelfs God niet aan God is dood God is dood Ongelukkig overleden Maar Hij kan ervan op aan Hij komt zeker in de hemel

Ganzenbord

Gekleurde gansjes bij de start Kijken vrolijk naast elkaar Gezellig spel al eeuwen lang En het maakt je dromen waar Van eindelijk de winnaar zijn Maar al doe je nog zo je best Het lot doet steeds zijn eigen zin Alea iacta est Ganzenbord, ganzenbord Leven dat is ganzenbord Heb je geluk dan kom je ‘r wel En anders, och ’t is maar een spel ‘k Wou op een onbewaakt moment Eens even vriendelijk zijn Zo belde ik een eenzaat op Hing uren aan de lijn Mijn telefoon deed wonderen Hij werd een ander mens Zijn leven kreeg een nieuwe start En alles ging naar wens Maar ik was door die telefoon Finaal geruïneerd Dat bellen naar het buitenland Heb ik nu afgeleerd Een torenhoge schuldenlast Mijn wereld stortte in Dan help je iemand uit de put En zit je ’r zelf weer in Ganzenbord, ganzenbord Leven dat is ganzenbord Heb je geluk dan kom je ‘r wel En anders, och ’t is maar een spel Na jarenlange arbeid Was het boek dan eindelijk klaar De schrijver bracht tevreden al zijn Vrienden bij elkaar Maar aan hun lachen merkte hij Er was iets grondig mis Hij had een boek geschreven dat Al lang geschreven is Hij was totaal vergeten Z’n geheugen was een zeef Dat Marx in achttien en zoveel Het Kapitaal al schreef Dus alles was voor niks geweest Het leuke was er af De schrijver dacht toen laconiek Nu kan ik terug naar af Ganzenbord, ganzenbord Leven dat is ganzenbord Heb je geluk dan kom je ‘r wel En anders, och ’t is maar een spel Mijn leven was een ganzenbord De dobbelsteen mijn ziel Totdat ik zoekend naar iets meer Verbaasd van ’t bord af viel Nu zweef ik door het ijle heen Kies zelf de cadans Ik weet bij god niet wie ik ben Maar ik ben dan toch geen gans

Enkel lucht

Kijk me niet aan Je zal me niet zien Je kan me niet vatten Ik ben alweer weg Vergeet me nu maar En doe wat je moet doen Iedere keer Ontglip ik je weer Want ik ben de wind Ik waai door het leven Vluchtig ongrijpbaar En altijd op zoek Naar nieuwe ideeën En oude verhalen Maar wat ik ook doe Ik blijf enkel lucht Ik weet dat het dwaas is Je leven te dromen Hemelsver weg Van de werkelijkheid Maar wat is er mooier Dan je ogen te sluiten En jezelf te verliezen In wat nooit zal zijn De richting verandert De tijden verglijden De wereld gaat verder Het duister wordt licht Geluid wordt muziek Een kind wordt volwassen De toekomst ligt open Verlangen gaat stuk Maar ik ben de wind Ik waai door het leven Vluchtig ongrijpbaar En altijd op zoek Naar nieuwe ideeën En oude verhalen Maar wat ik ook doe Ik blijf enkel lucht Zo ben ik niet meer Dan een trilling een zucht Of wat er ontstaat Als je de snaren aanslaat Ik ben de wind Ik waai door het leven Vluchtig ongrijpbaar En altijd op zoek Naar nieuwe ideeën En oude verhalen Maar wat ik ook doe Ik blijf enkel lucht

Breekbaar en zacht

Misschien dacht je wel Dat mijn vlijmscherpe woorden Of mijn schaamteloos zwijgen Een teken zou zijn Van gebroken verlangens En uitzichtloos dwalen Van een leven vol leegte En knagende pijn Misschien dacht je wel Dat verwarde gedachten Mijn hart zouden sluiten Voor ieder gevoel En dat ik in staat was Een leven te leiden Ver van een ander En zonder een doel Maar het is niet omdat mijn woorden Soms bitter zijn en koud Dat ik niet dezelfde warmte voel Die de dromen levend houdt Het is niet omdat mijn handen De jouwe niet vinden Dat ik niet zoek naar dat Wat ons samen kan binden En het is niet omdat ik zeg Dat ik niet kan geloven Dat ik niet bid voor jou En voor het vuur in je ogen Want het is breekbaar en zacht Intens en verloren Geborgen en doelloos Bitter en zoet Vertwijfeld en tastend Ongrijpbaar dichtbij Beklemmend en luchtig En stamelend mooi

De dans

Het was een kind als zo velen Dat de gave bezat Om het leven te spelen Ook al was het van glas Hij was vrolijk vol verbeelding Wat schuchter misschien Wie hij was had hij verzonnen Tegen beter weten in Hij kon urenlang kijken Naar het razen van de wind Die alles doet dansen En met elkaar verbindt En hij danste vol vuur Met de wind mee en dacht Ooit dans ik de dans Waar de wereld op wacht Dus hij stormde langs de hemel En hij speelde met de tijd Hij vergat hoe klein zijn hart was En hij dronk de eeuwigheid En hij proefde van de sterren En hij zweefde door de nacht Want hij zocht naar de dans Waar de wereld op wacht De dans waar de wereld op wacht Zo verloor hij zijn kalmte Hij had nog maar één doel Alle mensen vervullen Met het warme gevoel Dat de dans hen zal redden Van ellende en pijn Door zijn dans zou alles Anders zijn Na eindeloos zoeken Kwam toen de dag Dat hij dwars door het duister Het nieuwe licht zag Hij voelde heel zijn lichaam Leven en dacht Dit is de dans Waar de wereld op wacht Dus hij stormde langs de hemel En hij speelde met de tijd Hij vergat hoe klein zijn hart was En hij dronk de eeuwigheid En hij proefde van de sterren En hij zweefde door de nacht Want dit was de dans Waar de wereld op wacht De dans waar de wereld op wacht Alle mensen juichten luid Toen hij de planken betrad En hij voelde de roem Die de twijfels vergat En hij dankte het lot Dat hem zo ver had gebracht Hij was klaar voor de dans Waar de wereld op wacht Maar toen ging de hemel open En de zoete wind viel neer En bewoog zich door de bomen Net zoals die éne keer En betoverd door die schoonheid Viel hij lachend neer en dacht Dit is niet de dans Waar de wereld op wacht Zo verdween hij van de planken Hij liet alles achter zich Zijn verbeelding en illusies En vraag op zijn gezicht Maar diep in zijn hart Bleef de onrust bestaan En zo werd hij een zwerver Die steeds verder moest gaan En zo kwam hij op een nacht Op een plek ver weg van hier Waar geen mens ooit geweest was Waar niemand hem zou zien En hij zag weer hoe de bomen Dansten in de wind Hij dacht weer aan vroeger En zijn hart werd weer licht En toen stormde hij langs de hemel En hij speelde met de tijd Hij vergat hoe klein zijn hart was En hij dronk de eeuwigheid En hij proefde van de sterren En hij zweefde door de nacht En hij danste de dans Waar de wereld op wacht De dans waar de wereld op wacht

Denk dan aan mij

Als je ’t hoog in de bergen hoort waaien En de wind je verhalen vertelt Die ik nooit met mijn woorden kon halen Omdat alleen maar het ruisen telt Als je ’s morgens de zon op ziet komen En haar warmte met warmte begroet Als de wolken je vluchtigheid tonen Als je zwijgen de nevel ontmoet Denk dan aan mij Aan de snelheid van de straten Aan de stad die altijd lacht Aan mijn zoeken naar verbeelding Aan mijn dwalen door de nacht Aan mijn honger naar erkenning Aan de plannen in mijn hoofd Aan ’t geluk van zeker weten Dat ik mezelf heb beloofd Ik die voor altijd had gezworen Nooit zo’n dwaas te zullen zijn Die de eenvoud is vergeten Van de berg en de woestijn Ik die voor altijd zou geloven In de taal van de rivier Vind mezelf hier nu terug In een wereld van papier Als de rotsen het water doen stromen Als de bergbeek je hart zingen laat Op het ritme van klaterend dromen Waar geen twijfel of zeker bestaat Als de bomen je leren vertrouwen Dat gegrond zijn je levenskracht geeft Dat de Aarde je altijd zal dragen Als je dicht bij haar wijsheid leeft Denk dan aan mij Aan de snelheid van de straten Aan de stad die altijd lacht Aan mijn zoeken naar verbeelding Aan mijn dwalen door de nacht Aan mijn honger naar erkenning Aan de plannen in mijn hoofd Aan ’t geluk van zeker weten Dat ik mezelf heb beloofd Aan mijn laaiend enthousiasme Voor dat wat nog niet bestaat Maar wat ik morgen zal bereiken Omdat de tijd hier nooit stilstaat Ik die voor altijd had gezworen Nooit zo’n dwaas te zullen zijn Die de eenvoud is vergeten Van de berg en de woestijn Ik die voor altijd zou geloven In de taal van de rivier Vind mezelf hier nu terug In een wereld van papier Maar die wereld is zo broos En de stilte laat zich zien En brengt me op een leeg moment De herinnering De herinnering wordt een lied Dat ik meegeef met de wind Die het zacht en zonder woorden Daar in de bergen voor je zingt Dus als je ’t hoog in de bergen hoort waaien En de wind je verhalen vertelt Die ik nooit met mijn woorden kon halen Omdat alleen maar het ruisen telt Denk dan aan mij