Elke avond leggen wij ons neer,
breekbaar. Gelijmde scherven.
We kerven een streep door de dag.
We zijn bang. Voor het sterven
van het licht. Voor de nacht. Wachten
duurt lang - vechten met gedachten
die in het duister zoveel scherper
snijden. Pijn vermijden heeft geen zin.
Er zijn geen winnaars noch verliezers
in de strijd. Er is alleen de tijd
die langzaamaan verstrijkt. Die uitwijst
welke weg we moeten gaan.
Blijven staan is geen optie. Vooruit,
elke dag opnieuw opstaan. Vallen.
Breken. Lijmen. Elke avond
leggen wij ons neer – breekbaar.