Misschien dacht je wel
Dat mijn vlijmscherpe woorden
Of mijn schaamteloos zwijgen
Een teken zou zijn
Van gebroken verlangens
En uitzichtloos dwalen
Van een leven vol leegte
En knagende pijn
Misschien dacht je wel
Dat verwarde gedachten
Mijn hart zouden sluiten
Voor ieder gevoel
En dat ik in staat was
Een leven te leiden
Ver van een ander
En zonder een doel
Maar het is niet omdat mijn woorden
Soms bitter zijn en koud
Dat ik niet dezelfde warmte voel
Die de dromen levend houdt
Het is niet omdat mijn handen
De jouwe niet vinden
Dat ik niet zoek naar dat
Wat ons samen kan binden
En het is niet omdat ik zeg
Dat ik niet kan geloven
Dat ik niet bid voor jou
En voor het vuur in je ogen
Want het is breekbaar en zacht
Intens en verloren
Geborgen en doelloos
Bitter en zoet
Vertwijfeld en tastend
Ongrijpbaar dichtbij
Beklemmend en luchtig
En stamelend mooi