Dag mama,
Onlangs stuurde Ophelia me een oud familiekiekje door. Jij hebt geen boodschap aan WhatsApp, dus beschrijf ik het even voor je - jij was tenslotte de fotograaf. Wat je ziet zijn vier gloeiende engeltjes in een identieke witte pyjama met een olijke berenprint (nummer vijf was nog onderweg). Vier lachende gezichtjes, op de achtergrond een kerstboom met die schattige kerstmanlichtjes die helaas al lang de geest hebben gegeven. Hoewel, er is er eentje die beteuterd wegkijkt. Dat ben ik, uiteraard. Toen al had ik een broertje dood aan poseren. Bovendien kon ik maar moeilijk vatten waarom we met Kerstmis zoiets banaals cadeau kregen als een pyjama, terwijl de Sint altijd zo gul was. Ik verwachtte iets bijzonders of op zijn minst iets onverwachts, zoals dat gestileerde uiltje dat mij vanop de vensterbank gadeslaat terwijl ik dit typ. Dat is nog steeds zo. Maar weet wel dat ik inmiddels spijt heb van die beteuterde blik. Kerstmis was nergens gezelliger dan in Sint-Joris-Winge.
Liefs,
Ingemar