Kortrijk, 4 mei 2018
Zwarte Panter,
Al heel lang ben je prominent aanwezig in mijn leefwereld.
Het ‘zwarte beest’ dat niet van mijn zijde wijkt. Dat me voortstuwt en over mijn grenzen drijft. Dat me doet geloven dat ik zonder jou niets waard ben.
Ik verkeerde in de waan dat jouw aanwezigheid onontbeerlijk was; een geschenk!
Dat jij me beschermt, kracht geeft en het beste in mij naar boven haalt.
Ik gaf jou vrij spel en bleef jou maar voeden.
Jij sloeg compleet op hol en sleepte mij steeds verder achter jou aan.
Onlangs ben ik ontwaakt: jij holt me uit, drijft me weg van mezelf en maakt me kwetsbaar. Eindelijk zie ik het.
Jij donderde van jouw torenhoge voetstuk. En ik probeer recht te krabbelen.
Jouw nieuwe positie bevalt jou niets. Je manifesteert je als nooit tevoren (ook nu voel ik jouw hete adem in mijn nek).
Je probeert mij op alle mogelijke manieren opnieuw te verleiden tot overgave.
Ik ben echter vastberaden: het is nu aan mij! Ik neem de regie van mijn leven opnieuw in handen. En ik laat jou los; hier en nu.
Ik weet dat jij mij niet zal loslaten. Dat je te pas en te onpas zal blijven opduiken. Dat ik jou nooit helemaal zal kunnen temmen.
Die illusies kan ik steeds beter laten varen.
Mijn geloof groeit dat er een dag komt, waarop ik jou recht in de ogen zal kijken en overtuigd deze woorden zal uitspreken: ‘Ik ben helemaal goed zoals ik ben’.
Daphne