Wat na corona? Een mooie vraag die veel mensen zich de afgelopen tijd wel gesteld hebben waar niet echt een duidelijk antwoord op was. Maar intussen terwijl we blijven denken is er zich een antwoord aan het ontwikkelen op deze vraag. Maar hebben we het antwoord wel onder controle? Willen we terug naar hoe alles was? Hebben we echt niets ingezien tijdens deze lockdown? Voor mij was deze lockdown een periode om alles eens op een rijtje te zetten, en voornamelijk een periode om eens goed stil te staan bij alles. Zijn wij wel gelukkig? Waarom werken wij zo hard, en word ons harde werk wel beloond? Allemaal vragen om eens bij stil te staan!
Zoals we allen weten, zijn er veel problemen in onze maatschappij. Onze focus ligt op de economie, er zijn milieuproblemen, er is racisme en dat is nog niet eens alles. Tijdens de corona-crisis zijn er vele mensen ongelukkig geweest, ze waren ‘opgesloten’ in hun huis met hun bubbel/gezin, het leven was voor vele mensen zeer moeilijk omdat ze ook ‘werkloos’ vielen en niets meer te doen hadden. Maar klopt dit fenomeen? Mag ons leven afhangen van ons werk? Mogen we ongelukkig worden omdat we ‘niets’ meer te doen hebben? Maar waarom leven we dan? In functie van onze economie, om ons te bewijzen tegenover andere landen en zelf te leven zonder enige ambitie? Zodat wij de ‘besten’ zijn, maar zijn we daarom gelukkig en innovatief? Zijn dit de redenen waarom we onszelf tot het uiterste pushen en zo hard moeten vechten tegen de druk die onze samenleving ons oplegt?
Voor mij is het antwoord duidelijk NEEN. Ik denk dat wij gewoon een foute mentaliteit hebben ontwikkeld in onze maatschappij, de kern zou geluk moeten zijn en niet dat we ons constant moeten bewijzen/verantwoorden voor alles. Deze constante druk zorgt dat mensen zich slecht beginnen voelen, twijfelen aan zichzelf en geen zin meer in het leven zien waardoor veel mensen psychische problemen ontwikkelen. Mensen krijgen de kans niet om hun kwaliteiten naar buiten te brengen of eveneens te ontwikkelen, want we worden in een kader gehouden waar we niet uit mogen en dit alles voor een doel waar we niet gelukkiger van zullen worden.
Ook heeft corona ons laten inzien dat de manier waarom we leefden tijdens de lockdown veel beter was voor ons milieu, dingen waar we zolang voor gevochten hebben kwamen opeens vanzelf door onze andere manier van leven. Maar moeten we hier niet eens even bij stilstaan? Want we hebben de kans gekregen om in te zien dat we ook anders kunnen leven, dat er oplossingen zijn, maar zijn wij echt zo egoïstisch om zo door te gaan om economisch beter te worden terwijl we de wereld en onze gezondheid kapot maken? En een veel gezegde uitspraak is dat de natuur zichzelf hersteld, maar zou het niet kunnen dat de natuur ons nu een kans heeft gegeven om in te zien dat we moeten veranderen en niet terug moeten naar hoe het was?
Slotsom zijn we toch terug aan het versoepelen en hopen we terug te gaan naar de ‘tijd voor corona’. Maar in mijn ogen zijn we weeral fout bezig. Dingen gebeuren nu éénmaal en of ze nu goed of slecht zijn ligt allemaal in onze handen, de manier waarop we erover nadenken en er mee omgaan. Maar willen we echt doen alsof er niets gebeurd is en we niets ingezien hebben tijdens deze corona-crisis? Deze crisis heeft heel erg veel negatieve kanten maar misschien moeten we toch ook eens naar de positievere dingen kijken in deze negativiteit? We hebben de kans gekregen om te leren uit onze fouten en er vanaf nu anders mee om te gaan. Maar toch gebeurd het niet en zouden we liever doen alsof er niets gebeurd is zoals met de beelden en dergelijke van Leopold II. Nog een prachtig voorbeeld van hoe we liever de slechte gebeurtenissen doen verdwijnen in plaats van ze te accepteren en er iets uit te leren. Ik vind het vooral spijtig dat we weeral eens een kans gekregen hebben om iets te veranderen aan onze mentaliteit en maatschappij maar deze kans negeren en toch voor onze comfortabele zone gaan die niet duurzaam is en ons niet laat ontplooien in onze kwaliteiten. De toekomst ligt in onze handen dus misschien is het geen slecht idee om toch eens na te denken waar we mee bezig zijn.
De Saeger Cathelina
De Saeger Cathelina, 14/04/2003, desaegercathelina@gmail.com, Sint-Jozef Ternat