Een déja vu.
Het jaar 1976: we protesteerden tegen atoomenergie, vervuiling door fossiele brandstoffen, aanpassingen in het onderwijs, werkloosheid en de toenemende armoede.
Economie kreeg alle voorrang met extra weelde om ons te sussen, wetenschappers ging aan het klussen.
Gelukkig werden de mensen slimmer, mondiger,
Tot ergernis van ouders, leraars, bazen de gesprekken grondiger.
Maar Al Gore smolt het ijs; bewustzijn groeide, verontwaardiging bloeide.
De machthebbers loeiden:
‘Geld noch macht kan het tij keren.’
Kinderen, studenten, ouders, grootouders… het protest klinkt uit vele kelen:
‘Gebruik geld om de vervuiling te beheren! De wetenschap is bijgebeend en hun tijd vooruit!’
De wil van machtshebbers en investeerders blijven uit.
Geleerden staan op, steunen het protest, voeren verbeten bewijzen aan.
‘Dit is geen kwestie van willen, we moéten ervoor gaan.
Geen doofpot is groot genoeg om alle veranderingen in te stoppen.
Wereldleiders, staak jullie onderlinge strijd, vervuiling is eenieders vijand, gebruik jullie koppen!’