Het 10-jarig bestaan van de organisatie op 25 maart 2017 in het Felix Pakhuis. Ik had me er voor ingeschreven en kreeg prompt een pitch met Els van de uitgeverij Houtekiet aangeboden. Het was de eerste keer voor ons beiden; het pitchen. Ik hield de adem in, struikelde hierdoor over mijn woorden en improviseerde. De outline beviel, met het afgegeven manuscript werd het vuur van de hoop aangestoken. Meer mensen, meer gedachten, meer kansen én ambiance. Geen saaie toespraken, geen presentatoren in pinguïn-pakken om obstinaat handgeklap uit te lokken tot we terug drie jaar worden. Neen, een schitterende blonde nimf met rood glitterpak en dito schoenen, gaf de prijzen weg met een kwinkslag, een knipoog en een gulle glimlach. Ann de aanwijzingen. Heel de opzet ademde en zweette creativiteit uit. Tien jeugdige mensen gaven zich letterlijk bloot. Tot het doek met ‘de zin van je leven’ plooide en net als de aanwezigen in kreukels viel. De plooien gladgestreken, de geslepen toneeldialogen glashelder begrepen en besproken tot Bacchus de tongen losser maakte en de gesprekken onduidelijker. Gelijkgestemde zielen behoeven geen uitleg. We komen volgend jaar terug.