Kortrijk, 22 mei 2018
Dag Ingemar,
Reeds een zevental weken kruipen we allebei achter onze computer, en nog meer in ons hoofd en hart, om de opdrachten van ‘Brieven aan een onbekende’ tot een goed einde te brengen. Terwijl ik dit typ, staan alle deuren en ramen hier in huis wagenwijd open: de lente heeft intussen volop haar intrede gedaan en de zomer lonkt. Wat een contrast met die eerste brief; herinner je je het nog? Jij beschreef het toen zo mooi in die eerste alinea, waarbij je eindigde met: ‘het is lastig balanceren op die eindeloze uitlopers van de polar vortex’.
Van bij het begin werd ik geïnspireerd door jouw heel poëtische, rijke taal en eigen(zinnige) kijk op de wereld. En hoe je met weinig woorden toch veel kan zeggen; iets wat voor mij dan weer een hele uitdaging is. Ging het schrijven vlot? Zo leek het jou althans wel af te gaan …
De voorbije weken heb ik geprobeerd om mij een beeld te vormen van jou en van jouw leefwereld. Ik heb de ‘curieuzeneuze’ in mij bedwongen en jou niet gegoogeld of opgezocht op Facebook. Ik schat dat je een stukje jonger bent dan ik, zo eind de twintig. Dat je graag een portie cultuur meepikt en een scherp observatievermogen hebt. Dat jouw weekend pas echt begint met de weekendkrant (hier van hetzelfde)!
En dat de paprika door jouw tot 'groente non grata' werd gebombardeerd. Daar heb ik dan weer smakelijk om moeten lachen, ondanks het verhaal van de algehele malaise.
Jouw derde brief heeft me het meest geraakt en vooral het laatste zinnetje is bij mij enorm binnengekomen. Het toonde jou op een andere manier, vond ik. En het deed me goed dat ook jij een herinnering omtrent jouw gezin had gedeeld, omdat dat een onderwerp is dat me na aan het hart ligt (en dan vooral mijn zus en die twee broers in het bijzonder). En tegelijk ligt het wel wat gevoelig, omwille van de complexiteit van de situatie vroeger en nu. Jij bent blijkbaar ook opgegroeid in een groot gezin: hoe heb jij dat ervaren? Heb je een goede band met jouw broers/zussen?
Wat jouw tweede brief betreft, zit ik wat op mijn ‘honger’ wie de persoon is van de ‘befaamde jambalaya’ en hoe jullie verbonden zijn met elkaar. Zal de Romereis er nog van komen en zou je dat graag hebben? Of heeft de ontmoeting met Sofie en de reis die deze zomer gepland staat dat doorkruist?
Over die ontmoeting gesproken: Sofie heeft heel duidelijk een enorme indruk op jouw gemaakt. Ik gok dat je deze zomer een groepsreis zal doen (met Joker?) en dat je Sofie tijdens een kennismakingsmoment ontmoet hebt, klopt dat? Hoe stel jij je de reis voor; ben je zelf van plan om toenadering te zoeken als zij daar geen stappen in onderneemt? En vooral: wat is er in haar dat jou zo hard aanspreekt en wat raakt zij bij jou?
Spannende tijden dienen zich in ieder geval aan!
En om af te sluiten: zijn er zaken in het leven waar jij mee worstelt, waarin jij een manier zoekt om je ertoe te verhouden? Doorheen mijn schrijfsels zal je wel gemerkt hebben dat dat bij mij wel het geval is.
En ontmoeten we elkaar op de schrijfdag de 2e juni?
Vannacht heb ik er zelfs over gedroomd dat we elkaar ontmoetten. Ik herinner me alleen maar flarden, maar we moesten samen één of andere uitdaging aangaan (iets in de trant van ‘De Mol’) en het liep niet van een leien dakje, haha. Op een gegeven moment bevonden we ons zelfs ergens in een berglandschap. En wat later zaten we dan weer samen in een kleine rode auto op weg naar mijn werk; jij achter het stuur.
Als ik het mij tenminste allemaal nog goed herinner. Welke associaties je ‘s nachts toch kan maken; dat was nog eens voer geweest voor die vierde opdracht.
In elk geval, jij had blijkbaar nogal wat dromen die het daglicht niet mochten zien. Heb je intussen het hoofd van jouw collega Jozefien al op hol gebracht? Of durf je het aan om daar in jouw laatste brief een stukje van prijs te geven?
Ik kijk er alvast naar uit!
Bedankt voor jouw brieven en misschien tot binnenkort,
Zonnige groet,
Daphne