De zon staat laag
de bomen botten
en naast de wegel
aan een grote plas rimpelloos water
een eend met jongen
Misschien nog een hond
of een spelend kind
En het lijkt wel ...
Mijn tijd loopt
Het lijkt wel een Rubens
een idyllisch schilderij
triomfalistisch
en met een overweldigend coloriet
Maar de eend
de protagonist van mijn verhaal
de eend is verkleefd aan het nu
kent geen tijd
kent geen pracht
En ik
Ik
te vaak
veel te vaak
een eend.