Als ik jouw rustpunt mag zijn in deze vluchtige wereld
Nochtans gevuld met eindeloos gierende dagen
Sta jij dan ook daadkrachtig klaar voor mij wanneer
De stilte doortastend en oorverdovend is
En de lucht naar plotsklapse papavers ruikt
Brommend en gonzend doorspekt van ijle illusies
Rijzend ruikend naar de eenzame herinnering die ons bindt
Eenmaal maar, één dag tot in de eeuwigheid misschien eerder
Met alles er op en er aan en zonder ondermijnend oordeel
Met de gedreven gelatenheid van onvoorwaardelijke liefde
Eenmaal maar is genoeg, daarna hoeft het nooit meer.