De nacht, zijn schaal, die breekt bij dag
En op de hemel drijft zijn dooier
Zachtgekookt, met geel dat gloeit
En langzaam drupt, drupt naar onder
Het sijpelt op een krokusveld
Hun handen, purper, die ontsluiten
De ochtend die besloten lag
Maar nu toch lichtjes openbloeit
Meer op:
https://www.instagram.com/nicolas.leenaerts/