De Lange en de Korte

17 feb 2018 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

“Wie ben je?” vroeg mijn spiegelbeeld.
“Weet je dat dan niet?” vroeg ik, “ik ben het ei waar jij op neerkijkt”.
“Een ei, dat kàn toch niet?” zei hij “ben je nou helemaal karrewiet? En waarom zou ik op jou neerkijken, ik ken jou niet eens.”

“Omdat jij groter van gestalte bent dan ik. Jij gaat als de Lange door het leven en ik als de Korte. Als ik samen met jou op één lijn sta dan lijk ik wel een dwerg en daarmee word ik gepest door jouw vriendjes” flapte ik er uit.

“Staan wij soms op één lijn?” vroeg hij ongelovig.

“Ja en dan is het verschil heel goed merkbaar. En wat meer is, jij krijgt telkens twee stippen en ik slechts één.  Jij gaat over de tong als de Gestipte en ik mag mij gelukkig achten als ze mij eens Vers noemen.”

Mijn spiegelbeeld keek mij aan alsof hij het in Keulen hoordet donderen. “Ben je niet goed snik? Ben je ziek? Of besmet misschien?” vroeg hij smalend.

“Besmet ja! Ik ben besmet met het anti-pest-virus!”

“Het anti-pest-virus? Nog nooit van gehoord. Trouwens hoe geraakte jij besmet?”

“Ik wilde niet langer gepest worden omdat ik slechts één stip heb of omdat ik klein ben.  Ik zette net als mijn vriendjes vier stippen op mijn hand, kijk maar…” 

“Dan heb je er zelf voor gekozen om besmet te worden! Dat is pas gek. Bestaat daarvoor een medicijn?”.  

“Wees gerust, er is een heel goed medicijn bestaande uit vier punten die strikt dienen opgevolgd te worden. Het eerste luidt: ik vind pesten niet oké en zal er nooit aan meedoen. Het tweede: ik praat erover als pesten mij bang of verdrietig maakt.  En dat doe ik nu, met jou.”
“En dat is het?” vroeg hij. 

“Neen, ook dit nog: ik sluit niemand uit, voor mij hoort iedereen erbij én ik zal altijd proberen op te komen voor iemand die gepest wordt”.

Het werd stil.  De Lange dacht na.  Met twee extra stippen zou hij niet bang zijn voor het anti-pest-virus. 

De cijfers op de klok lichtten op: 23:17. Ik keek nog even in de spiegel en zag hem in al zijn glorie: met een lange ij. Hij keek terug en zag mij voor het eerst zoals ik écht ben: met een korte ei.

Om ons heen dansten vele stippen. Het gelijnde dagboek werd dichtgeklapt.

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

17 feb 2018 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket