De maan hield het die winternacht op een zuinige sikkel, maar daar was Klaas helemaal niet rouwig om. Hij trok zijn bivakmuts strakker over zijn oren en verschool zich diep tussen de struiken van het stadspark.
Ongerust staarde hij naar de toegangspoort van de bib. Zouden ze slagen in hun missie? Hij rilde van top tot teen. Verduiveld, waar bleef zijn handlanger nu toch? Pieter had hier al lang moeten zijn.
Hij schrok op. Hoorde hij geen geritsel? De angst stokte in zijn keel. Twee kille ogen staarden hem aan vanuit het struikgewas. Hij werd bespied! Maar dan zag hij nog net een kattenstaart wegglippen tussen de rododendrons. Hij haalde opgelucht adem.
En dat was een grove misrekening, want ineens voelde hij een hard voorwerp tegen zijn achterhoofd, koud staal dat hem langzaam maar gedecideerd in de richting van de bibliotheekingang duwde ...
Zijn knieën knikten terwijl zijn belager hem stevig tegen de poort aandrukte. Klaas prevelde een schietgebed.
Maar plots hoorde hij een schaterlach. Hij draaide zich om. Het was Pieter. Die borg zijn schroevendraaier snel weer op. Klaas wiste het angstzweet van zijn voorhoofd en stikte haast van woede. ‘J-jij stomkop. Haal je fratsen ergens anders uit. Straks verraad je ons nog.’
Klaas nam een grote stok, bedwong zijn opwelling om Pieter een ferme tik te verkopen en probeerde vervolgens met al zijn kracht om het slot te forceren. Vergeefs, hij kreeg er geen millimeter beweging in.
‘Wacht, dat lukt nooit. Ik heb een beter idee.’ Als een volleerde acrobaat klom Pieter fluks langs de regenpijp omhoog. Klaas zag hem nog net achter de dakgoot verdwijnen.
Meteen leek het alsof hemel en aarde tegelijk vergingen. Na een hevig gerommel volgde een luide plof. Met een stevige krachtterm erachteraan.
Kriep! De poort zwaaide open. ‘Hun schoorsteen is dringend aan reiniging toe’ sakkerde Pieter middenin een hoestbui. ‘Gelukkig hing de sleutel netjes aan het rek.’ Hij maakte een diepe buiging: ‘Welkom in het heilige der heiligen.’
Klaas knipte zijn zaklamp aan en gluurde naar binnen. Zelfs in het halfduister viel het hem op: zijn kornuit zat helemaal onder de roetvegen. Nu was het Klaas’ beurt om binnensmonds te grinniken.
Pieter haalde zijn schouders op en toverde een jutezak tevoorschijn. ‘De kunstboeken eerst’, siste Klaas. Ze schuifelden voorzichtig naar de rekken.
Twi-i-i-iet!! Een snerpende pieptoon doorbrak opeens de stilte. Pieter dook instinctief achter een stapel boeken, maar zag dan vanuit zijn schuilplaats hoe Klaas gebiologeerd naar zijn smartphonescherm tuurde en een vuurrode blos op zijn wangen kreeg. Het was een sms’je van zijn liefje.
Koortsachtig tokkelde Klaas een antwoord. ‘Oei,’ riep hij vertwijfeld uit, ‘schattebout, hoe schrijf je dat in ‘s hemelsnaam? Met of zonder tussen-n?’ Pieter moest ook het antwoord schuldig blijven.
Op de tast ging Klaas op zoek naar een orthografische reddingsboei. Hoera, linksonder: de driedelige Dikke Van Dale. Zweetparels verschenen op zijn voorhoofd. Het kattebelletje schoot maar langzaam op. Honnepon, snoezepoes, hartendief. Pf, wat een hersenbrekers.
Ondertussen had Pieter zich in de jeugdafdeling languit op een poef neergevlijd, handen onder de kin, op-en-top verdiept in een lijvig boek.
Hij ging zo op in zijn lectuur dat hij wat later geen barst merkte van de razendsnelle omwentelingen: gierende autobanden, plots aanfloepende tl-lampen en een grote schaduw die angstaanjagend naderde. Klaas zag intussen asgrauw. Zijn ademhaling stokte. Vluchten kon niet meer.
Boven hen toornde de rijzige gestalte van de bibliothecaris uit. ‘Heren, zo vroeg al op pad? Wat kan ik voor jullie doen?’
Klaas slikte zijn zenuwen weg en herpakte zich gewiekst: ‘Euh ... twee bibliotheekpasjes graag’. Tot zijn opluchting ging de man nietsvermoedend meteen aan de slag.
‘Oef, dat was op het nippertje’, fluisterde Klaas. Zijn maat bleef evenwel in trance doorbladeren. Klaas gaf hem geïrriteerd een por. Pieter veerde meteen recht en begon ... aan een rondedansje.
‘Eureka!’ riep hij enthousiast uit. ‘Wat een fantastisch nieuw businessmodel voor dit illustere topduo! Ook zin in een radicale carrièreswitch, ouwe gabber?’
Klaas begreep er geen sikkepit van. Hij staarde vol verbazing naar de titel van het boek: ‘De Grote Speelgoedencyclopedie’.
Pieter knipoogde schalks: ‘Maar hoe dan ook, echt een boek om te stelen ...’