Allerliefste Anna,
knuffel Anna.
Anna van de soort Drakon, dat Ests snoepje.
Stiekem ben je vernoemd naar de vriendin waarvan ik je kreeg.
Jij gaf mij ook iets.
Een droom, de eerste nacht dat ik met je sliep.
Met jou in mijn armen, dwaalde mijn dromen de grot in.
Aangekomen in de grot (dromen zijn niet altijd boven de wolken blijkbaar), zag ik Alice en Jacopo. (jullie drie leerde ik samen kennen, Anna, Alice en Jacopo)
De grot gaf ons de opdracht om op te schrijven van wie we hielden.
(kunnen dromen allegorisch zijn?)
Zo vertelde Alice over nonkel Alf, van wie ze wel en niet hield.
In mijn hoofd weerklinkt, terwijl ik met gesloten ogen, ogenschijnlijk niet in een grot lig, haar typische lach wanneer ze dit zegt.
Ze wist wat ik ging schrijven.
Maar in mijn bed ligt mijn hand stil. (hoe kan ik dat weten? Helemaal niet.)
Handen zijn het lichaamsdeel waar mensen het meest over dromen.
De mijne schreven sierlijk Alice and my friends. (jij bent bij die laatste groep Anna)
We schreven elkaar op.
Droomden we elkaar ook?
Of droomde jij Jacopo?
Jullie praatten in mijn droom niet meer Italiaans als ik erbij was.
Werd jij wakker van onze droom toen ik dat zei?
Waardoor de mijne ook oploste en mijn ogen opengingen?
En ik terug boven de grond, in mijn bed, bij jou was Anna.
Wat heb jij gedroomd die nacht?
Kunnen knuffels dromen?
Kan ik dromen knuffels geven?
Graag een dikke knuffel aan die van de grot dan.
Dikke knuffel,
Line