Eerst doen en dan denken …
Schrijven over mijn werk ? Ai, ai, in een periode vol twijfels is dat een moeilijke opdracht. Na tien jaar trouwe plicht ben ik vandaag de dag een zoekend iemand geworden. Zoekend naar plezier en voldoening en … ja, als ik morgen weet waarnaar ik precies op zoek ben, dan onderneem ik actie en ben ik weg. Maar voorlopig maak ik allerlei bokkensprongen om die twijfels de baas te kunnen.
Een mooi voorbeeld is de lezing die ik afgelopen week volgde, samen met mijn zus, want ja, ook zij is zoekende. “How to find a job you love” is een korte, krachtige omschrijving van wat wij nu willen weten. Om zeven uur op dinsdagavond, stappen we The School of Life in Antwerpen binnen. Eerste indruk : ik zie planten, houten meubels, een betonnen vloer, decoratie en sfeervolle verlichting, dit is aangenaam huiselijk. De verwachtingen blijven stijgen. We zijn goed op tijd, we drinken iets en kijken rond. We zien een mix van jong en oud, man en vrouw met allemaal een enigszins nerveuze lichaamstaal.
En dan ontmoeten we Miranda, de rust zelve. Na een korte inleiding, geeft ze reeds de beste tip van de avond prijs. Netwerken, dat is de sleutel tot succes. Niks nieuws … en eigenlijk is wat volgt ook reeds gekende materie. Daarbij is de schoolse manier van werken, in groepjes en dan de resultaten delen, weinig prikkelend.
Wat opvalt, de vragende blikken rondom mij blijven standhouden. We zijn met 16 vanavond, en dit is geen unieke lezing. Waarom zijn we met zovelen op zoek naar de ultieme job ? Verwachten we misschien te veel van één job ? Is het een middel om geld te verdienen of geeft een job ons een identiteit ?
Aan de bar sluiten we de avond af, de gesprekken worden persoonlijker. Het netwerken start. Mijn zus en ik verlaten Antwerpen en praten nog na.
Mijn conclusie ? Ik blijf op mijn honger zitten. Een lezing lost niks op, het kost alleen geld. Ik weet dat actie ondernemen het antwoord is. Dus eerst doen, dan denken. Volledig tegen mijn natuur in, maar zo voelt mijn job de dag vandaag ook.