Kathy Vancluysen

Gebruikersnaam Kathy Vancluysen

Teksten

Overheidstekst herschrijven

Niemand van ons wil ziek zijn. Toch hebben velen onder ons reeds last van luchtwegeninfecties en -ziektes. Dit is ernstig en het verslechtert nog van dag tot dag. Het slechte weer en de vele auto’s in en om onze stad zijn hiervan de oorzaak.   We willen onze gemeente opnieuw leefbaarder maken. Hoe kan u uw steentje bijdragen ? Uw voertuig aan de kant laten staan, bijvoorbeeld. En binnenblijven als u reeds ziek bent en last heeft van een luchtwegeninfectie.   Als we dit verstandig en solidair aanpakken, samen met de regionale industrie, dan boeken we op korte termijn goede resultaten.   Minder auto’s = minder uitstoot = minder zieken.   Wat als de situatie toch nog verslechtert ? Dan verbieden we gemotoriseerd verkeer om zo de uitstoot van schadelijke stoffen (CO, CO2 en NOx) te beperken of helemaal weg te werken.   Meer informatie vindt u op www.gemeentemollegem.be en met vragen kan u terecht bij ……op het nummer ……..   Wij bedanken u, De Burgemeester & de gemeenteraad van Mollegem

Kathy Vancluysen
1 0

Suggestieve tekst over winkelbezoek

Auto’s naast mij, voetgangers en fietsers die voorbijkomen, een vuil voetpad, ik wandel door een drukke winkelstraat. Dan duik ik een winkel binnen die een goedkoop imago heeft. Voor mij als klant dus niet erg uitnodigend maar toch besluit ik op ontdekking te gaan. Het ruikt er een beetje muf, de vloer is niet proper en het felle TL-licht doet pijn aan mijn ogen. Ik loop een verkoopster voorbij die aan het kuisen is, ze veegt stof en resten van papier en karton bijeen en geeft me ondertussen een vriendelijke ‘goedemorgen’. Andere klanten passeren me en ik vang een vreemde taal op, zo vreemd zelfs dat ik ze niet kan thuisbrengen. Ik wandel tussen metalen bakken en moet opletten dat ik niet struikel over kartonnen dozen op de vloer, die her en der half onder deze bakken weggestopt zijn. De metalen bakken bieden me een mengelmoes aan waarin, voor mij althans, geen systeem zit. Wat kom ik dan zoal tegen ? Wel, ik voel fleece en katoen. Maar ook papier en karton. Zelfs rubber, plastic en mousse. En ga zo maar door. Koopjes, die zijn er à volonté. Er valt niet naast te kijken want de felgekleurde zelfgeschreven affiches trekken de aandacht. Een ander aandachtspunt is de radio. Q-Music is zo luid aanwezig dat ik tijdens het winkelen perfect op de hoogte blijf van alle verkeersproblemen in Vlaanderen, willen of niet. Oeps, even opzij springen want de verkoopster is ondertussen met een dweil de winkel aan het rondgaan. Lekkere geur wel, dit product maakt vast en zeker deel uit van hun eigen assortiment. Ondanks het feit dat er hier zeer uiteenlopende zaken te koop zijn, vertrek ik toch met lege handen. De verkoopster glimlacht nog een keer. Het logootje op haar uniform heeft iets kinderlijks, het is een lachend Nederlands jongetje met pet. En dan sta ik buiten, terug op het vuile voetpad.

Kathy Vancluysen
0 0

Een opiniërende verslagtekst - Kathy Vancluysen

Eerst doen en dan denken …     Schrijven over mijn werk ? Ai, ai, in een periode vol twijfels is dat een moeilijke opdracht. Na tien jaar trouwe plicht ben ik vandaag de dag een zoekend iemand geworden. Zoekend naar plezier en voldoening en … ja, als ik morgen weet waarnaar ik precies op zoek ben, dan onderneem ik actie en ben ik weg. Maar voorlopig maak ik allerlei bokkensprongen om die twijfels de baas te kunnen.   Een mooi voorbeeld is de lezing die ik afgelopen week volgde, samen met mijn zus, want ja, ook zij is zoekende. “How to find a job you love” is een korte, krachtige omschrijving van wat wij nu willen weten. Om zeven uur op dinsdagavond, stappen we The School of Life in Antwerpen binnen. Eerste indruk : ik zie planten, houten meubels, een betonnen vloer, decoratie en sfeervolle verlichting, dit is aangenaam huiselijk. De verwachtingen blijven stijgen. We zijn goed op tijd, we drinken iets en kijken rond. We zien een mix van jong en oud, man en vrouw met allemaal een enigszins nerveuze lichaamstaal.   En dan ontmoeten we Miranda, de rust zelve. Na een korte inleiding, geeft ze reeds de beste tip van de avond prijs. Netwerken, dat is de sleutel tot succes. Niks nieuws … en eigenlijk is wat volgt ook reeds gekende materie. Daarbij is de schoolse manier van werken, in groepjes en dan de resultaten delen, weinig prikkelend.   Wat opvalt, de vragende blikken rondom mij blijven standhouden. We zijn met 16 vanavond, en dit is geen unieke lezing. Waarom zijn we met zovelen op zoek naar de ultieme job ? Verwachten we misschien te veel van één job ? Is het een middel om geld te verdienen of geeft een job ons een identiteit ?   Aan de bar sluiten we de avond af, de gesprekken worden persoonlijker. Het netwerken start. Mijn zus en ik verlaten Antwerpen en praten nog na.   Mijn conclusie ? Ik blijf op mijn honger zitten. Een lezing lost niks op, het kost alleen geld. Ik weet dat actie ondernemen het antwoord is. Dus eerst doen, dan denken. Volledig tegen mijn natuur in, maar zo voelt mijn job de dag vandaag ook.

Kathy Vancluysen
1 0