Een reistas voor vier dagen.

18 mei 2017 · 0 keer gelezen · 1 keer geliket

Vier nachtjaponnen, een kamerjas, vijf onderbroeken, drie handdoeken, twee washandjes, een pakje papieren zakdoeken, een goed boek, de GSM idem dito oplader en als het lukt… de laptop. We vertrekken een dag vroeger om de file voor te zijn, de kamer en matras te keuren.

Vriendelijk personeel, uitstekende hygiëne, een bekwame entertainer en privé-kiné. Spijtig dat ik het ontbijt moet missen, maar ben bij de eerste gelukkigen die door een bekwame toerrijder soepel naar de grot der wonderen word gereden. De helpgidsen staan me op te wachten Ze hebben de lichten in de grote zaal aangestoken. Het is er redelijk fris. Een rilling laat mijn schouders schudden. Een extra dekentje vergroot mijn comfort. Ik zie glimlachende gezichten, hoor vriendelijke woorden en een duidelijke uiteenzetting bereid me voor. De verwachtingen zijn hoog, gespannen. De performer, algemeen geprezen en bewonderd, zou me niet teleurstellen verzekerden andere uitverkorenen me. Als geroepen verschijnt mijn engelbewaarder. Hij is gekleed is een groenen katoenen broek, een witte labo jas en draagt een mondmaskertje. Hij klopt me geruststellend op mijn schouder.

 ‘Ben je er klaar voor Fanny? We gaan een klein wonder verrichten en jij bent de gelukkige die ervoor in aanmerking komt.’

 Ik glimlach zuur.

 ‘Géén twee zonder drie, hé.’

Mijn engelbewaarder komt voor me staan en kijkt me meelevend aan.

 ‘Spijtig genoeg hadden ze toen nog niet de kennis. Er werd vastgezet zonder rekening te houden met de andere wervels. De springgewrichten gaan er nu voor zorgen dat de gezonde wervels niet het slachtoffer worden van de aaneengegroeide wervels. Goede reis, we praten straks verder.’

Zijn stem drijft langzaam weg als ze het infuus vullen met een vloeistof en in mijn aders spuiten Het voelt aan als ijs. Mijn problemen en angsten verdwijnen als de narcose begint te werken. Een vraag blijft voorlopig nog onbeantwoord: ‘Zou ik na 2 rugoperaties, 25 jaar pijnlijden en een neuro-stimulator om de chronische pijn deels op te vangen kunnen hopen op een semi-normaal leven?’

Dat moet blijken. Maar het reisbureau heeft me tot op het heden nog niet teleurgesteld.

‘Goede reis, reis… reis…’

 

 

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

18 mei 2017 · 0 keer gelezen · 1 keer geliket