Ghent, the 5th of May 2018
Mister President,
Van het voorplan ben je verdwenen.
Toch wil ik je nog even zo noemen.
Een titel hoor je met waardigheid te dragen.
Samen met jou is dat helaas vervlogen.
Wist je dat je jarenlang op mijn koelkast hebt gehangen?
Magnetische aantrekkingskracht, die paginagrote krantenfoto.
Op de achtergrond het blauw van de hemel even strak als je pak.
Je liep de vliegtuigtrap van de Air Force One af.
Op dat gezwinde loopje van je ben ik altijd jaloers geweest.
De wereld was net gekanteld.
De droom van (de) K(on)ing uitgekomen.
Sprookjes bestaan echt.
Oké, je was knap en charmant
maar het waren vooral je woorden die me betoverden.
Speechless werd ik van je toespraken.
Kon ik dat ook maar, zo met pakkende woorden begeesteren.
Jaren gingen voorbij.
Ons huis werd verbouwd.
We kochten een nieuwe koelkast.
Geen idee waar jouw foto is gebleven.
Toen kwam een kwade geest met een glanzend rode Grote Appel.
Bruusk werden we wakker in een nachtmerrie.
Het Witte Huis is nu witter dan ooit.
Jij werd grijs. En de wereld weer donker.