Eindige cyclus

4 nov 2016 · 0 keer gelezen · 1 keer geliket

Het knarsende sneeuwtapijt

en bevroren dauw
omhelzen haar enkels
’s morgens

 

De deur van zijn caravan
met krakende scharnieren

buigt sierlijk voor hem

’s middags

 

Voorbijglijdende manen
uitgespuwd door de horizon
strelen hun netvlies
’s avonds

 

Aangedampte handpalmen
op de verkleumde ruit
verwarmen hún caravan
’s nachts tot er geen dag meer kwam.

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

4 nov 2016 · 0 keer gelezen · 1 keer geliket