Write p-o-t, pot.’
Het meisje schrijft p o t
‘Very good!’ zegt de lerares.
‘Write d-o-t, dot.’
Het meisje schrijft d o t
‘Wonderful!’
‘Write t-o-p, top.’
Het meisje schrijft t o p
‘Great!’
‘Write o-k-t-o-p-u-s, octopus.’
Het meisje schrijft o k t o p u s
Haar letters kronkelen
als tentakels over het papier.
Ze is moe.
‘Fantastic!’
‘Write b-oo-k.’
Het meisje schrijft b,
stopt een ‘u’ als een boekenlegger
tussen de b en de k.
B u k.
De lerares denkt: logisch.
‘Very good!’
‘Last word for today: box!’
De lerares probeert
opgewekt te klinken.
Maar het liefst kruipt ze
nu in een verhuisdoos
met afzendadres: Home.
Holland.
Het meisje zucht.
Dan glijdt haar pen
als de schaatser Yuzuru Hanyu
op een been
over het volgekraste papier.
Ze maakt sierlijke rondjes
en eindigt met een x.
Haar ogen lichten op.
Plots begint de kamer te beven
Het gebouw zwiept
als een enorme bordenwissers
van links naar rechts in de hemel.
De zon verdwijnt.
Wolken vluchten.
‘Earthquake’ zegt de lerares.
‘Jishin,’ zegt het meisje.
De lerares steekt haar duim op.
’Eartu-ku-weku’ herhaalt het meisje.
De lerares tovert een flauwe glimlach
op haar vermoeide gezicht.
Na tien tellen stopt de
aarde met beven.
De lerares gaat verder met
dicteren.
‘Write b-e-d’
Het meisje schrijft b e d.
‘Amazing!You did it!’
Het duizelt in het hoofd
van de lerares.
De letters van het meisje
zijn op een paar na,
ongedeerd gebleven.
De lerares klapt in haar handen.
’I’m proud of you!’
Sendai, Japan
24 augustus 2019