Laat het vrijdagavond zijn
en de uren vol als gerijpte boter.
De tuin volmondig klaar voor een stil slotakkoord.
Het uitzicht is helder, we moeten ons niet haasten
het wachten is een genadige honger
hier is geen twijfel.
Laat ze thuis komen in het licht op zaterdagochtend,
de honing bloeit er zonder schaduw
als de adem zich nestelt diep in het middenrif.
Hier is de wachtkamer, de aanlegsteiger
waar de eeuwigheid zich kromt
in de komma van de tijd.
Ze juicht in een stil akkoord. Luister.
Niets is er nog, om te grijpen.
Dat is alles.